Opis: Wyd WM , rok 1973, str. 184, stan db+ (nieznacznie podniszczona obwoluta) Erie Tabarly, urodzony w Nantes w 1931 r., żegluje od najmłodszych lat z ojcem na „Pen Duicku I", starym kutrze z 1898 r. Po ukończeniu nauki dalsze studia i pracę wiąże z marynarką wojenną. Uczestniczy w wielu regatach. Marzy o własnym jachcie, nowoczesnym i lekkim. Spełnieniem tych marzeń stał się „Pen Duick II", w którego zaprojektowanie włożył całe serce i posiadaną wiedzę, i na którym odniósł w 1964 r. zwycięstwo w samotnych regatach na trasie Plymouth—Newport przebywając Atlantyk w 27 dni. W książce „Moje »Pen Duicki«" Tabarly opisuje projektowanie następnych trzech „Pen Dui-cków" i udział w dalszych regatach. Na „Pen Duicku III", pierwszym z serii jachtów o kadłubie ze stopów lekkich, odnosi w sezonie 1967 w sześciu regatach sześć zwycięstw. Uzyskuje mistrzostwo świata w przebiegach regatowych nie tylko samotnych, ale i zespołowych. Na regaty transatlantyckie 1968 zbudował trimaran „Pen Duick IV". Z tych regat musiał zawrócić, ale w roku 1969 osiągnął na tym rewelacyjnie szybkim tri-maranie wspaniały sukces w regatach Los Angeles — Honolulu. Wreszcie „Pen Duick V" — jacht specjalnie projektowany do samotnych regat transpacyficz-nych w 1969 r. Tabarly tak udoskonala kadłub i konstrukcję, że z łatwością uzyskuje pierwsze miejsce przebywając ogromną trasę San Francisko — Tokio (5700 mil morskich) w niecałe id dni. Ta opowieść o tworzeniu koncepcji i realizacji kolejnych jachtów, o uczestnictwie w coraz trudniejszych regatach, to również opowieść o wspaniałym że-glarzu-sportowcu, o mocnym człowieku, który konsekwentnie realizuje postawione sobie cele.
|