Opis: Pomorze 1988 str. ok 90 stan db (zakurzona, lekko podniszczona okładka) ISBN 83-7003-6001-5 Ojczyzną haftu richelieu (czyt. ryszelie) są okolice Wenecji (Włochy), stąd często nazywany jest haftem weneckim. Rozpowszechnił się we Francji zwłaszcza na dworze Ludwika XIII. Nazwa haftu pochodzi od nazwiska kardynała Richelieu, który nosił stroje bogato nim ozdobione. Haft dotarł również do innych krajów Europy. Na początku XX wieku bardzo modny był w Polsce i nadal zainteresowanie nim nie maleje. Używano go do ozdoby bielizny pościelowej i stołowej, obecnie także do ozdoby bluzek, kołnierzy, mankietów i sukien. Haft wraca „do łask", a szczególnie richelieu. Miłośniczki haftu otrzymują 123 propozycje wzorów serwetek, serwet, obrusów, wstawek do bluzek, sukienek i motywów wzorów do ułożenia według inwencji własnej oraz 3 rodzaje inicjałów. Na haft ten składają się wycinane w tkaninie, wąsko obdziergane motywy o różnych formach, przeselka oraz pajączki. W hafcie występuje głównie ścieg dziergany zwykły właściwy, ale wewnątrz motywów stosuje się ściegi przed i za igłą, sznureczek, supełki (węzełki), atłasowy. Obdziergane motywy łączymy dzierganymi przęsełkami w celu wzmocnienia tkaniny i zabezpieczenia wzoru przed deformacją. Po przeniesieniu wzoru na tkaninę wykonujemy podwleczenie ściegiem przed igłą. Podwłekamy cały wzór, z wyjątkiem miejsc przeznaczonych do wycięcia, w których znajdują się pajączki iprzęsełka (słupki). Na wykonanym w ten sposób podwleczeniu dziergamy najczęściej białą nitką na białej tkaninie. Jeśli haft ma być wykonany w kolorze, to kolor nici powinien być taki sam jak kolor tła. W oznaczonych na wzorze miejscach wykonujemy przęsełka (słupki) i pajączki. Wykonujemy je w powietrzu (chwytając za przeciwległy obdziergany brzeg), nie zaczepiając igłą o materiał, który ma być wycięty. Zbędny materiał wycinamy po upraniu i wyprasowaniu serwetki. Należy także pamiętać, aby brzeg ściegu dzierganego zwrócony był w tę stronę, gdzie ma być wycięty materiał, gdyż dzierganie zabezpiecza materiał przed siepaniem. Pamiętajmy, że grubość nici dostosowujemy do grubości tkaniny, na której zamierzamy haftować. Na cienkich tkaninach, jak batyst, etamina, jedwab stosujemy atłasek nr 20, 25, 30 lub nitkę muliny, na grubszych: płótno lniane, bawełna, elanolen — kordonek nr 8. Wszystkie zamieszczone wzory pokazujemy w skali 1:1, wystarczy je tylko przerysować. Z braku miejsca, w większości przypadków podajemy połowę lub czwartą część wzoru, względnie wzór dzielimy i podajemy na dwu kolejnych stronach. Myślimy, że osobom haftującym nie sprawi kłopotu narysowanie całości poszczególnych wzorów i przeniesienie ich na płótno. Wbrew przyjętemu zwyczajowi rysowania podwójną linią wszystkie zamieszczone w niniejszej książce wzory są rysowane linią pojedynczą. Podwójna lub szeroka linia myli co do szerokości dziergania. Szerokość dziergania reguluje osoba haftująca w zależności od gatunku materiału i zastosowanych nici. A więc dwie linie lub jedna szeroka nie wyznaczają szerokości dziergania.
|
randki |
CyberCiekawostki |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
promocje |
opinie, testy, oceny
darmowa toplsta | reklama internetowa
darmowa toplsta | reklama internetowa