Opis: POLSKI OŚRODEK WYDAWNICZY PARYŻ 1992 str. 382, stan db EDWARD KOZIK urodził się w 1922 roku w Stryszowie. Naukę gimnazjalną rozpoczął w Wadowicach, ale maturę zdał dopiero w 1947 r. w polsko-francuskim liceum w La Courtine. Wojnę przeżył jako więzień — nr 5308 w hitlerowskim obozie koncentracyjnym 22 Brilx in Maltheurn. Pozostał na Zachodzie, jak wielu Polaków, z nadzieją powrotu z bronią w ręku do wolnej Polski. Niezwykle urozmaicona kariera zawodowa: przedstawiciel handlowy; majster; szef przedsiębiorstw: malarskiego, działu fabryki metalurgicznej, przewozu pieniędzy; tłumacz w hotelu; księgowy... Niestrudzony organizator życia kulturalnego, politycznego i społecznego Polonii. Niektóre spośród owoców tej działalności: doprowadzenie do uznania języka polskiego na maturze francuskiej; fundacja (w okresie stalinizmu!) w Roubaix tablicy pamiątkowej ku czci pomordowanych w Katyniu; udaremnienie przekazania zbiorów Biblioteki Polskiej w Paryżu władzom PRL w czasie wizyty E. Gierka we Francji. Wydarzenia te odnotowują: paryska „Kultura" i dziennik „Narodowiec". Od 1983 r. po raz drugi wybrany do rady miasta Roubaix i do rady Wspólnoty Ekonomicznej Lille, Roubaix, Tourcoing, aglomeracji grupującej 90 miast i gmin. Debiut na łamach „Kultury" paryskiej w 1957 r. Pierwsza powieść „Grań" ukazuje się w 1984 r. nakładem POW w Paryżu. Określana przez krytyków jako: „tragiczny polski western" („Kultura"), „saga góralskiego rodu" (E. Gogolewski), „odyseja nowoczesnych czasów" (S. Kocik). Stała się ona bestsellerem. Dwa wydania błyskawicznie zniknęły z półek księgarskich. Zbiór opowiadań „Wichrem zerwane liście" podważa mit raju i beztroskiego życia na Zachodzie; jest ostrzeżeniem Autora dla nowych „zdobywców" Zachodu przed konsekwencjami tego typu urojeń.
|