Opis: PIW, 1986 str. 428+462, stan db (podniszczona okładka) Książka została wykupiona z biblioteki. Posiada skasowane pieczęcie i odpowiednie adnotacje, może posiadać ślady po taśmie klejącej, na okładce mogą znajdować się nieaktualne sygnatury, całość kompletna, książka jest pełnowartościowa. ISBN 83-06-01031-0 Jeden z najoryginalniejszych pisarzy świata, Miguel de Cervantes Saavedra (1547—1616), pojawia się na arenie literackiej pod koniec XVI wieku: jego dzieło stanowi syntezę renesansowej myśli i sztuki. Nie mieści się ono w ciasnych ramach podziału na prądy i epoki; nie wyczerpie jego treści etykieta „szkoły literackiej"; nie wydaje się też celowe rewindykować twórczość Cervantesa dla baroku. Żyjąc na przełomie dwóch epok, należał bez wątpienia Cervantes tak do jednej, jak do drugiej. Pozostał żywy do dziś, ciesząc się wiele wieków po śmierci sławą znacznie większą niż za życia [...] Don Kichote jest z jednej strony parodią średniowiecznego romansu rycerskiego, a zarazem odbiciem renesansowej myśli, sceptycyzmu poznawczego, który znamy z dzieł Erazma, Montaigne'a, Ca-stiglione'a i Calderona; jest przy tym rozległym obrazem hiszpańskiego społeczeństwa na przełomie XVI i XVII stulecia. Jak w czarnoksięskiej latarni przesuwają się przed oczyma czytelnika barwne typy ludowe, drobna szlachta i arystokracja, poganiacze mułów i oberżyści, chciwe i obłudne dueńas (towarzyszki — opiekunki zamożniejszych kobiet, charakterystyczne dla ówczesnej Hiszpanii), dostojnicy kościelni, zakonnicy i wiejscy proboszczowie. Cervantes piętnuje próżność i przesadne poczucie honoru (klas „wyższych"; uwydatnia pogardę dla pracy szerzącą się wśród drobnej i średniej szlachty. Nie uszła jego uwagi mania tzw. czystości krwi nurtująca ówczesną Hiszpanię. Śmiało, z przenikliwością wielkiego artysty, przepysznym językiem, jędrnym i bogatym, nakreślił wspaniały obraz swego wieku. (Maria Strzałkowa, Historia literatury hiszpańskiej)
|