Opis: PAX 1950 stan bdb- (podpisana, okładka twarda introligatorska) , str 240 ISBN Georges Bernanos to me Francji już drugie pokolenie katolickich pisarzy „zbuntowanych", pisarzy, których twórczość stoi w konflikcie z utartymi kryteriami ich środowiska katolickiego, jeżeli już wręcz nie jest dla otoczenia tego skandalem. Pokolenie pierwsze to przede wszystkim Leon Bloy i Charles Peguy. Bernanos znalazł się też w podobnej sytuacji. Chociaż — jeśli tak można powiedzieć — opozycyjność jego ma charakter odmienny. Bernanos nie jest heroldem buntu społecznego. Ale zgorszenie, które twórczość jego w pewnych środowiskach wywołuje, sprowadza się ostatecznie do tego samego źródła. Ludzie tych środowisk społecznych, które reagowały nań zgorszeniem, określał Bernanos terminem „B i e n-p ens ant s". Typ postawy psychicznej określanej dziś epitetem „burżujstwo", typ m dużym tylko przybliżeniu odpowiadający pojęciu klasy mieszczańskiej. Bernanos to pisarz głębin katolicyzmu. Poruszając jakiekolwiek zagadnienia, sięga w głąb. A sięgając do podstaw chrześcijaństwa, musi wykazywać często złożoność i trudność prawdy. „B i e n-p ens ant s" natomiast akceptują katolicyzm pod warunkiem, że będzie go można ująć jako doktrynę optymistyczną i łatwą. Przy takich założeniach twórczość Bernanosa musi być dla nich skandalem. Aby móc znaleźć klucz do zrozumienia twórczości Bernanosa, dwa szczególnie momenty trzeba wziąć pod uwagę. Przede wszystkim — jak powiedzieliśmy — jest on pisarzem głębin katolicyzmu. Po wtóre Bernanos reprezentuje w twórczości katolickiej pewien typ psychiczny i pewien kierunek ideowy, który można by scharakteryzować jako „średniowieczny". Bernanos jest jakby reprezentantem myśli średniowiecznej we współczesnej literaturze katolickiej.
|