Opis: WL 1960 stron 176, stan db (podniszczona obwoluta, przykurzona) Co to jest sztuka ludowa? Dla jednych to kasetki z wyrzeźbionym góralem na wieczku, które kupuje się w Zakopanem, i laski z szarotką spod krakowskich Sukiennic, dla innych malowane skrzynki i haftowane komplety serwetek wystawione w witrynach cepeliowskich sklepów. Historyk sztuki terminem „ludowy" posługuje się chętnie wówczas, gdy chce podkreślić, że opisywany przez niego przedmiot nieporadnością swej formy i prymitywnym sposobem wykonania odbiega od poziomu, jaki osiągnęły wytwory sztuki uczonej, zwanej „wyższą". Dla plastyka „ludowe" bywa zazwyczaj to, co skrzy się jaskrawym zestawem barw i gdzie wymalowany jest lub wyrzeźbiony zabawny w swej naiwnej stylizacji kogutek. Sztuka ludowa w społeczeństwach cywilizowanych to twórczość artystyczna ludu, czyli tej części społeczeństwa, która z powodu różnic ekonomicznych i ucisku klasowego nie mogła korzystać z dorobku sztuki, zwanej „wyższą" — utożsamianej często niesłusznie z „narodową", a stanowiącej własność cienkiej warstwy elity społecznej i gospodarczej. Sztuka ludowa nie jest ani niższa, ani wyższa od sztuki warstw elitarnych; jest tylko inna. Ocena jej dokonywana zazwyczaj z płaszczyzny sztuki elitarnej uzależniona jest od aktualnie panujących w niej prądów artystycznych. Tym tłumaczy się chłodny, a nawet pogardliwy stosunek do ludowej plastyki w wieku XIX i pełne entuzjazmu uznanie jej w czasach obecnych. (Ze wstępu Autora) SPIS TREŚCI Wstęp I. Architektura II. Urządzenie wnętrza III. Strój i jego zdobnictwo IV. Tkactwo V. Zdobnictwo w drzewie VI. Garncarstwo VII. Zdobnictwo w żelazie VIII. Zabawki IX. Sztuka w obrzędach i zwyczajach X. Rzeźba XI. Drzeworyt XII. Malarstwo Spis ilustracji
|