Opis: WAiF 1983, str. 200, 48 reprodukcja na wklejkach stan bdb- (przykurzona) ISBN 963-13-1473-3 Półwysep Iberyjski stanowi pomimo swej bogatej spuścizny artystycznej i samodzielności w granicach rozwoju ogólnoeuropejskiego malarstwa średniowiecznego, teren dotąd stosunkowo niedostatecznie zbadany. Wizygoci i Swewowie, którzy zastąpili Rzymian we władaniu tym otoczonym morzem najbardziej na zachód wysuniętym półwyspem Europy i przyswoili sobie ich kulturę, w VIII w. zetknęli się bezpośrednio z mauretańskimi Arabami znajdującymi się na znacznie wyższym poziomie cywilizacji niż ówczesna Europa; po przejściu Cieśniny Gibraltarskiej Arabowie opanowali w krótkim czasie całą południową Hiszpanię. Książka ta poświęcona jest twórczości malarskiej w średniowiecznej Hiszpanii, w epoce sięgającej od X do końca XV w., którą cechowały nieustanne rozprawy wojenne zmierzające do uwolnienia półwyspu spod władzy arabskiej. Nie opanowany przez Maurów wąski północny pas ziemi, obejmujący na północo zachodzie Asturię i Leon, a dalej w głębi lądu Kastylię i Aragonie jak też Katalonię nad wybrzeżem Śródziemnomorskim, zachował najwcześniejsze tradycje miejscowych pierwotnych mieszkańców, gdy tymczasem na odzyskiwanych stopniowo od Maurów terenach położonych bardziej na południe, tradycje lokalne połączyły się w rozmaity sposób z wpływami kulturalnymi przychodzącymi z zewnątrz. Jako charakterystyczne dziedzictwo rozkwitłej na hiszpańskiej ziemi chrześcijańskiej średniowiecznej twórczości artystycznej należy wymienić katalońskie kodeksy, malowidła ścienne i romańskie retabula (malowane drewniane nastawy ołtarzowe). Oprócz tradycji lokalnych dobitnie zaznaczyły się także występujące za pośrednictwem italskim oddziaływania sztuki bizantyńskiej oraz frankońsko-karo-lińskie wpływy kulturalne. Wysoce wartościowe dzieła sztuki powstały również w Hiszpanii pod wpływem międzynarodowego stylu gotyckiego, a reszty dopełniły podróże studyjne miejscowych artystów do Italii. Otwarte na ziemską rzeczywistość realistyczne zapatrywanie się wielkich malarzy flamandzkich rozpowszechnia się w końcu w XV w. także w Hiszpanii. Poprzez obrazowy przegląd najwybitniejszych indywidualności artystycznych, szkół i kierunków stylowych autorka stara się dostarczyć swym zainteresowanym czytelnikom wiarygodnego przewodnika wśród skomplikowanego splotu licznych wzajemnych oddziaływań w obrębie średniowiecznego malarstwa hiszpańskiego. Jednocześnie zajmuje się bardziej szczegółowo charakterystycznymi dla tej epoki rodzajami sztuki a po części także nieznanymi jeszcze związkami ikonograficznymi.
|