Opis: PZWS 1970, str. 184+224, stan bdb-/db+ (lekko podniszczone okładki) Ignacy Witz, którego pióro znane jest licznym miłośnikom sztuki, proponuje w tej książce inne niż zwykle spojrzenie na sztukę: pisze o portrecie, jako odrębnym dziale malarstwa, śledzi ewolucję stosunku malarza do modela i ewolucję kryteriów wyboru modela. „Człowiek, istota żywa — pisze Autor — w różnych wiekach, w różnych cywilizacjach był rozumiany odmiennie, a co za tym idzie i rozmaicie przedstawiany. Portret malarski jest jak gdyby polem starcia, miejscem zetknięcia się dwóch odrębnych osobowości: malowanego i malującego". SPIS RZECZY 1. Czym jest portret malarski? Krok ku nieśmiertelności. Malarz i model 2. W starożytności Egipt i Grecja. Rodzaje portretów. Oaza w Fayum 3. Zaranie chrześcijańskiej epoki Poetka z Pompei. Zarzucenie portretu. Symbol. Odradzanie się humanizmu 4. Początek historii. Słów kilka o rzeźbie. Jan van Eyck. Jego współcześni i uczniowie 5. Pierwsi portreciści włoscy Pierro delia Francesca. Messina. Hellini. Gozzolli i inni C. Poezja i realizm Malarze flamandzcy i francuscy. Memling. Fouquet 7. Epoka Renesansu Botticelli. Boski Leonardo i jego Gimonda. Rafael — „książę, malarzy" 8. W kręgu malarzy niemieckich Granach. Humanizm litirera. Holbein — malarz nadworny króla Anglii 9. W Paryżu, Wenecji i Toledo Ojciec i syn Clouetowie. Tycjan. Tintoretto. El Greco 10. Od opisu do dramatu Bujnośó Rubensa. Dramat Halsa i Rembrandta. Spokój Ver-meera z Delft 11. Hiszpanie i Anglicy Velazquez — malarz królów i karłów. Reynolds i Gflinsborough 12. Czasy rokoka i Goi Boucher. Ghardin. Greuze. Watteau. Ludzie jak upiory 13. Nawrót do antyku David — malarz rewolucji i Napoleona. Ingres. Delacroix. Corot 14. Wiek fotografii O wolność malarstwa. Realizm Courbeta 15. Impresjonizm i nowe kierunki Manet. Cezanne. Van Gogh. Picasso. Kokoschka 16. Portret polski Od malarstwa staropolskiego do naszych dni Od licznych popularnonaukowych książek z dziedziny sztuki KRAJOBRAZ W MALARSTWIE Ignacego Witza różni się tym, że pewien rodzaj malarstwa, mianowicie krajobraz, przedstawia w rozwoju historycznym, a nie w granicach jednej epoki, jednej szkoły czy kierunku. Autor zaznajamiając nas z początkami malarstwa pejzażowego i prowadząc po przez wieki od obrazu do obrazu, opowiada żywo i plastycznie o stopniowym bogaceniu się tematyki, wiodącym ostatecznie do wyodrębnienia się krajobrazu jako samodzielnego tematu. Jest to zarazem opowieść o ewolucji stosunku człowieka do przyrody, o ewolucji sposobu patrzenia na piękno natury.
|