Opis: Ossolineum 1975, str. 110+ zdjęcia [89], stan bdb- (zakurzona) Monografia Uniwersytetu Wrocławskiego obejmuje zabytkowy zespół budowli — gmach główny, mieszczący pierwotnie jezuicki uniwersytet z kolegium, kościół uniwersytecki oraz konwikt Sw. Józefa. Przepyszna ta barokowa architektura zajęła miejsce piastowskiego zamku, pełniącego następnie aż do 1659 roku funkcję cesarskiej rezydencji. Na przeszkodzie całkowitemu ukończeniu wielkiego i ambitnego przedsięwzięcia budowlanego stanęła aneksja Śląska przez Prusy w 1741 r. Mimo to zespół uniwersytecki odgrywa dominującą rolę w obrazie Starego Miasta Wrocławia z charakterystyczną, długą fasadą od strony Odry. Architektura wraz z bogatym wystrojem rzeźbiarskim i malarskim tworzy doskonały pomnik epoki baroku, integralnie związany z najwyższymi osiągnięciami artystycznymi sztuki śląskiej. Pierwsze polskie monograficzne opracowanie historyka sztuki daje nam nowe spojrzenie na historię obiektu i jego walory artystyczne. Pełne wykorzystanie dotychczasowego stanu badań i publikacji, krytyczna ich selekcja w połączeniu z osobistymi studiami autora zapewnia świeżość i aktualność podanych informacji, tez i wniosków. Naukowy aspekt pracy nie przysłonił jednak podstawowego celu, jakim było uprzystępnienie tej monografii możliwie jak najszerszym kręgom odbiorców. Wstęp W świetle historii. Architektoniczne przeobrażenia i nie zrealizowane zamiary Twórcy Charakterystyka form i treści zespołu dawnej Leopoldiny Gmach główny Kościół Uniwersytecki Konwikt św. Józefa (Dom Steffensa) Zakończenie Bibliografia Indeks nazwisk i miejscowości Spis ilustracji Ilustracje
|