Opis: PWM 1956 Stan db (podniszczona lekko okładka, podklejany grzbiet, podpisana) str 96 ISBN Giuseppe Concone urodził się w 1810 r. u; Turynie. Po ukończeniu studiom muzycznych i wokalnych osiadł w 1838 r. jako nauczyciel śpiewu w Paryżu, gdzie jego szkoła zdobyła sobie wkrótce wielkie uznanie i szeroki rozgłos. Po dziesięcioletniej działalności pedagogicznej w Paryżu powrócił do Włoch i objął stanowisko organisty w królewskiej kaplicy w Turynie. Zmarł w 1861 r. w swym rodzinnym mieście. Pozostawił po sobie szereg utworów wokalnych, a wśród nich operę Un episodio di San Michele, oraz liczne, pełne melodyjnego piękna arie i duety, które z czasem uległy zapomnieniu. Natomiast jego Ćwiczenia na głos (5 zeszytów — opusy 9, 10, 11. 12 i 17) zachowały do dzisiejszych dni niezmienioną wartość pedagogiczną. Niniejszy zbiór (op. 9) zawiera 50 ćwiczeń (w innych zeszytach nazywa je Concone wokalizami albo lekcjami), przedstawiających cenny materiał pomocniczy dla rozwijania głosu oraz wyrabiania poczucia frazy i opanowania kantyleny. Zależnie od potrzeby ćwiczenia te mogą być śpiewane jako wokalizy albo solmizowane, tj. wykonywane na zgłoskach do, re, mi, fa, sol, la, si. Zgłoski solmizacyjne mogą wystarczać oczywiście tylko w pierwszym okresie nauki. Później już nie, ponieważ nie uwzględniają w sobie wszystkich samogłosek, nie mówiąc już o spółgłoskach. Śpiewanie tych ćwiczeń przy pomocy zgłosek solmizacyjnych, omijających najzupełniej trudności artykulacji, ułatwia nie tylko zdobywanie giętkości i ruchliwości głosu, wyrabianie elastyczności i lekkości par-landa, ale i osiąganie pewności nietylkodlamoli intonacyjnej. Opracowanie niniejszego zbioru polegało na właściwym rozmieszczeniu znaków oddechowych i dynamicznych, na oznaczaniu tempa przez podanie przy każdym ćwiczeniu liczby metronomicznej oraz na uwypukleniu motywów, zdań i okresów melodyjnych w celu ułatwienia należytego frazowania. Bronisław Romaniszyn
|