Opis: Oficyna Wydawnicza „Impuls" Kraków 2000, str. 156 stan +db [lekko podniszczona okładka] Alicja Zywczok — absolwentka pedagogiki oraz Podyplomowych Studiów Logopedycznych na Uniwersytecie Śląskim, doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Pracę doktorską zatytułowaną Zagadnienie felicytologii w koncepcji eutyfroniki obroniła na Wydziale Nauk Społecznych tejże uczelni. Jako adiunkt w Katedrze Badań Placówek Oświatowych Instytutu Pedagogiki w Katowicach jest wykładowcą przedmiotów pedagogicznych. Jej zainteresowania badawcze wyznacza zakres teorii wychowania, antropologii filozoficznej oraz logopedii. Ważniejsze publikacje (artykuły): Nauczyciele o wychowaniu w duchu radości „Problemy opiekuńczo-wychowawcze" 1995; Wychowanie do „życia wartościowego", „Edukacja i Dialog" 1997; Wizja komputeryzacji Życia, „Edukacja i Dialog" 1997; Radość życia — kategoria pedagogiczna, „Edukacja i Dialog" 1998; Autentyczność człowieka w etyce i pedagogice, „Bytomskie Zeszyty Pedagogiczne" 2000. Niniejsza publikacja wyrasta z wieloletnich przemyśleń oraz doświadczeń zdobytych w pracy z dziećmi i młodzieżą w domu dziecka, szkole specjalnej oraz świetlicy terapeutycznej. Spostrzegane w tych środowiskach deficyty pogody ducha stanowią ważny wskaźnik jakości życia rodzinnego i szkolnego dziecka. Nie trzeba przekonywać, że „bez spontanicznej radości trudno jest żyć, a co dopiero uczyć życia". Książka ta jest próbą przypomnienia, w kontekście etyki oraz pedagogiki, podstawowego dążenia osoby kudzkiej do życia szczęśliwego. Wychowanie w duchu epikurejskiej radości, niemalże nie mającej punktów stycznych z prostym hedonizmem, jest propozycją dla wszystkich niepoddających się jednostronnym wizjom wychowania. Znana nam współczesność, gubiąc pojęcie życia jako najtrudniejszej ze sztuk, utraciła także zdolność do „życia żarliwego" w zgodzie z samym sobą i wszechświatem. Książkę tę adresuję więc do wszystkich, których życie nie oszczędziło, aby odnaleźli afirmatywny, prostoduszny stosunek do istnienia. Kieruję ją także do ludzi z natury pogodnych, by lektura umocniła ich w odczuciu szczęścia oraz aby zawsze dawali sobie i innym powód do radości. Spis treści Wprowadzenie CZĘŚĆ PIERWSZA Kategoria szczęścia w historii etyki — rozwój poglądów 1. Główne idee etyki antycznej. 2. Chrześcijańskie i średniowieczne pojmowanie szczęścia 3. Eudajmonistyczne tendencje w filozofii nowożytnej. 4. Felicytologia XIX wieku. CZĘŚĆ DRUGA Filozofia współczesna wobec zagadnień felicytologii 1. Idee felicytologii w europejskiej filozofii XX wieku 2. Istota i sens radości życia w polskiej filozofii 2.1. Teorie szczęścia Tadeusza Kotarbińskiego i Władysława Tatarkiewicza. 2.2. Władysława Witwickiego optymistyczne rozważania 2.3. Afirmacja życia w aksjologii Stefana Szumana. 2.4. Interpretacja nauki o szczęściu w ujęciu Karola Wojtyły 2.5. Postulat indywidualizacji szczęścia w etyce prostomyślności Józefa Bańki CZĘŚĆ TRZECIA Wychowanie w duchu radości — humanistyczne oblicze pedagogiki 1. Pojmowanie kategorialne pojęcia „radość życia" 2. Formy i przejawy doznawania radości życia u człowieka 3. Geneza i uwarunkowania postaw antyeudajmonistycznych 4. Aksjologiczne i teleologiczne rozumienie radości życia. 5. Osobotwórcze znaczenie radosnych doświadczeń Zakończenie Bibliografia Spis form graficznych
|