Opis: PZWL 1990, str 404+704, stan bdb- (lekko przykurzona, pieczatka własnościowa) ISBN 83-200-1480-8 W ciągu kilkunastu lat, które upłynęły od daty ukazania się wspomnianego podręcznika, do codziennej praktyki wprowadzone zostały nowe metody, które nie tylko pozwalają na szybkie ustalenie prawidłowego rozpoznania, ale również wpływają na tok postępowania diagnostycznego prowadzonego przez lekarza. Pomimo jednak ogromnego postępu w zakresie pracownianej diagnostyki chorób wewnętrznych, podstawą rozpoznania nadal jest prawidłowe myślenie patofizjologiczne. Nie mogą go zastąpić żadne, najbardziej nawet wyrafinowane badania laboratoryjne. Dlatego też w podręczniku, który oddajemy do rąk Czytelnika, wiele miejsca poświęcono patofizjologii objawów chorobowych. Tylko dobra jej znajomość pozwala na ustalenie prawidłowego rozpoznania w możliwie najkrótszym czasie, przy możliwie najmniejszym obciążeniu chorego badaniami pracownianymi. Czy i w jakim stopniu ta przewodnia idea podręcznika została zrealizowana, pozostawiam ocenie Czytelników. Mam nadzieję, że ich krytyczne uwagi przyczynią się do podniesienia poziomu naukowego i wartości dydaktycznej kolejnego wydania podręcznika. Cała praca składa się z dwóch części. Pierwsza, składająca się z 15 rozdziałów, dotyczy diagnostyki różnicowej ogólnych objawów chorobowych, zaś w drugiej (13 rozdziałów) omawiano diagnostykę różnicową objawów chorobowych ze strony poszczególnych narządów. W całym podręczniku usiłowano przestrzegać zasady, by poszczególne rozdziały stanowiły możliwie zwartą całość, przez co zbędne staje się zbyt częste odsyłanie Czytelnika do innych rozdziałów. Konsekwencją takiej zasady są niestety powtórzenia, które wydają się jednak mniej uciążliwe niż odszukiwanie informacji w wielu różnych miejscach podręcznika. Drugą część zamykają rozdziały poświęcone diagnostyce różnicowej nadczynności i niedoczynności poszczególnych narządów wewnątrz wydzielniczych oraz interpretacji wyników badań biochemicznych i morfologicznych krwi i moczu [ze wstępu]
|