Opis: PZWL 1968 r., str. 179, ryc. 314 (w tym 32 ryc. kol.), papier kredowany, oprawa płóc, stan db+ (podniszczona obwoluta, kilka małych zaplamień ISBN Zadaniem Atlasu chorób mięśni jest przede wszystkim przedstawienie w sposób wizualny korelacji klinicznego obrazu z rezultatami badania za pomocą szeregu metod laboratoryjnych, z których korzysta neurologia. Z przedstawionego materiału powinny wynikać wnioski, dotyczące udziału każdej z tych metod w ustaleniu rozpoznania choroby nerwowo-mięś-niowej, a także i tego, jakie elementy obrazu uzyskanego jedną metodą mają swe odpowiedniki w elementach uzyskanych metodą inną. Atlas chorób mięśni opracowano na podstawie materiału Warszawskiej Kliniki Neurologicznej, jest on wynikiem dziesięciu lat pracy; w okresie tym przebadano 950 przypadków chorób nerwowo-mięśniowych, wykonując równolegle w większości z nich badania bioptyczne, elektrofizjologiczne, biochemiczne, radiologiczne i inne. Nie było celem autorów omówienie całości materiału. Wybrane zostały przede wszystkim przypadki typowe dla najczęściej spotykanych jednostek chorobowych, w których metody laboratoryjne wykazały charakterystyczne odchylenia. Nie było to, wbrew pozorom, łatwe, gdyż pragnieniem autorów było uniknięcie utożsamiania typowości ze schematyzmem, a schematyzm stanowi zawsze istotne niebezpieczeństwo atlasów, w których z konieczności część opisowa jest bardzo skrócona. Przed przystąpieniem do omawiania poszczególnych chorób, omówiono ogólnie charakterystykę typów zmian histologicznych tkanki mięśniowej pod wpływem czynników chorobotwórczych oraz charakterystykę elektrofizjologiczną dwóch dużych grup, na które w zasadzie dzielą się choroby mięśni — tzw. procesów pierwotnie mięśniowych i wtórnych, neurogennych. Dzięki temu uniknięto wrażenia, iż metody laboratoryjne dają obrazy swoiste nozologicznie, a także wykazano, że większość tych metod daje odpowiedź nieswoistą (oczywiście z wyjątkami) zależną od stanu mięśnia, powtarzającą się w różnych jednostkach nozologicznych. Aby odchylenia w morfologii i czynności mięśnia były bardziej wyraziste, podano na początku charakterystykę zdrowego mięśnia. Jest ona bardzo pobieżna, gdyż służy wyłącznie utylitarnemu celowi — ułatwieniu porównania ze stanem patologicznym. Z założeń atlasu wynika bowiem niezwykle skąpy tekst, celowe pominięcie wszystkich rozważań etiologicznych, różnicowania i leczenia.
|