Opis: PIW 178, str. 248, stan bdb- Zasadnicze problemy osobowości i kultury dają się sprowadzić do problemu czasu. Człowiek istnieje w czasie, jest skazany na przemijanie, na nieustanne schodzenie jego czynów i myśli ze sceny teraźniejszości w przeszłość. A jednocześnie osobowość ludzka jest w jakimś stopniu zaprzeczeniem czasu. To, co stanowi o naszym człowieczeństwie, nasze świadome samego siebie życie psychiczne istnieje na przekór czasowi. Istnieje ono o tyle, o ile istnieje to, co — ontologicznie rzecz biorąc — stało się niebytem: nasza przeszłość zakodowana w pamięci, a także to, co jest innym niebytem — przyszłość zawarta w naszych celach, planach i marzeniach. Poszczególne elementy kultury, jak mit, sztuka, filozofia, religia — dają się zrozumieć jako próba przeciwdziałania destruktywnej naturze czasu, jako poszukiwanie rzeczywistości nie ulegającej przemijaniu i sposobów kontaktu człowieka z tą rzeczywistością.
|