Opis: WL 1975, stan db (podniszczona obwoluta, lekko zatęchła - zwietrzeje, nieaktualna pieczatka) WYBÓR, PRZEKŁADT I PRZEDMOWAJALU KUREK DO CZYTELNIKA JERZY ADAMSKI OBWOLUTA I ILUSTRACJE JÓZEF WILKOŃ FRANCESCO PETRARCA (1304-1374), wielki włoski poeta, uczony i patriota, był dyplomatą, pracował jako prawnik na dworze papieskim w Awinionie. Pierwszy wielki humanista tamtych czasów, więcej cenił sam swoje utwory pisane po łacinie (poezje, dialogi, listy, traktaty), lecz sławę u potomnych zyskał dzięki twórczości w rodzimym języku. Z włoskich utworów poety najbardziej znane są: Trionfi (Tryumfy) i Canzoniere (Księga pieśni) — jeden z najpiękniejszych zbiorów wierszy miłosnych w literaturze światowej. Większą część Canzoniere stanowią Sonety do Laury, z których najcelniejsze wchodzą w skład niniejszej książki. Sonety Petrarki odznaczają się doskonałością formy opartej na prowansalskich i dawniejszych włoskich wzorach. W formę tę poeta tchnął jednakże własne odrębne życie, w kunsztownych wierszach uwiecznił prawdziwą tęsknotę i miłość, która zawładnęła nim od czasu, gdy pierwszy raz ujrzał Laurę, a przetrwać miała lat czterdzieści siedem. Historia nie mówi dokładnie, kim była owa Laura. Według odległej relacji była córką langwedockiego szlachcica, poślubioną w osiemnastym roku życia markizowi Hugonowi de Sade. Gdy poeta zobaczył ją po raz pierwszy i pokochał, miała lat 19. Umarła na zarazę w 1347 roku. Petrarca był pierwszym poetą tamtych czasów, który w ukochanej ujrzał i wielbił „piękność wyemancypowaną z symbolu" (F. de Sanctis). Uczucia swe wyraził z akcentami wzruszającej szczerości i stąd „...choć tak daleka od naszych czasów, miłość Petrarki jest w części miłością nas wszystkich, kiedy wzdychamy do kobiety, której nie możemy osiągnąć..." (G. Ortolani).
|