Opis: PWM 1967 str. 400 stan db (podniszczona lekko okładka) ISBN „... «Życie Verdiego — jak się wyraził Arrigo Boito — jest przez to osobliwe, że nie ma w nim nic osobliwego, nic, co by nadawało się do opowiedzenia.» A jednak w poznawaniu tego pracowitego życia, w zbliżeniu się do tego wielkiego artysty, który był równie wspaniałym człowiekiem, może być coś pasjonującego. Minęło już z górą sto lat od powstania jego pierwszych w pełni udanych oper, a jednak nie tracą one swej aktualności na scenach teatrów operowych świata... ...W miarę jak nasze stulecie wyzbywa się w coraz większym stopniu operowego «kompleksu niższości», najlepsze opery Verdiego mają prawo zająć, i zajmują, zaszczytne miejsce obok takich arcydzieł, jak opery Mozarta, Cyrulik sewilski Rossiniego, Carmen Bizeta czy Borys Godunow Musorgskiego. Stopniowo też pełna uroku sylwetka Verdiego jako człowieka i artysty powraca na słusznie jej przynależny piedestał jednego z najwybitniejszych twórców i najciekawszych postaci w dziejach muzyki..." H. S...Książka Henryka Swol-kienia jest pierwszą i na długo pewnie jedyną poważniejszą pozycją na temat Verdiego w języku polskim... Zawiera barwnie odmalowany zarys życia i twórczości Verdiego, charakterystyki jego dzieł opatrzone licznymi przykładami nutowymi, streszczeniem librett i szczegółami historycznymi. Zawiera próbę uchwycenia roli Verdiego w burzliwych dziejach wyzwolenia i zjednoczenia ówczesnych Włoch, a także próbuje określić miejsce muzyki Verdiego w historii. Tu szczególnie interesujące są fragmenty broniące kompozytora przed częstymi zarzutami zależności od Wagnera... Książka Henryka Swolkienia budzi zaufanie, napisana jest z gruntownym znawstwem tematu, zweryfikowanym woparciu o najnowsze prace szczegółowe... Cechuje ją wyborne wczucie się w atmosferę epoki i psychiki Verdiego, wynikające m. in. z gruntownej znajomości korespondencji kompozytora i z kilkuletniego pobytu autora we Włoszech... Ludwik Erhardt („Ruch Muzyczny", 1—15 IV 1963) SPIS TREŚCI Wstęp Rozdział I Dwie tablice i kartka w szpinecie — Hurtownik, fabrykant i... mecenas filharmoników — Nie bardzo podłe miasto Busseto — Maestro Provesi przeciwstawia się kanonikowi Seletti — Miłosierdzie i obfitość — Jedziemy do Mediolanu Rozdział II „Nie myślcie już o konserwatorium" — Mocny w kontrapunkcie Lavigna — Wojna domowa w Busseto — Verdi zwycięża i poślubia Margheritę — „Sei roman-ze" — „Tylko zwykła pożyczka..." Rozdział III Imprésario i primadonna — „Oberto?" — sukces „dość znaczny" — Strata rodziny i... opera komiczna — ,,Va' pensiero" — „A jednak to geniusz!" Rozdział IV „Lombardczycy" — „Maestro tak chce, i basta!" — „Er-nani" — Lata galer: „Dwaj Foscari", „Joanna d'Arc", „Alzira", „Attyla" Rozdział V Oko w oko z Szekspirem — „Ofiarowuję z serca — przyjmij sercem" Z La Scalą wciąż wojna — Losy „Makbeta" Rozdział VI „Zbójcy" w Londynie — Odnaleźli się w Paryżu i już się nie rozdzielą... — „Jerozolima" — Wiosna Ludów na półwyspie i „Bitwa pod Legnano" — „Potrzebuję dramatu nasyconego uczuciem" — „Luiza Miller" — Lata galer dobiegają końca Rozdział VII „Król się bawi", a cenzura nie śpi... — Triumf „Rigolet-ta" — Kołtuneria w Busseto i list do teścia — „Trubadur" — „mówią, że ta opera jest zbyt smutna..." — Klęska i odwet „Traviaty" Rozdział VIII Figlarna Cruvelli i wszechwładny Scribe — „Nieszpory sycylijskie" — Szekspirowski temat nie Szekspira — Pastor zamienia się w krzyżowca — „Królobójca na scenie? — wykluczone!" — Neapolitańskie perypetie — My, komedianci i publiczność — Triumf „Balu maskowego" — Cichy ślub w Collonges Rozdział IX Stretta z „Trubadura" sławi wybuch wojny wyzwoleńczej — Magenta, Solferino i... Villafranca — Prometeusz i kandydat na posła — Co robić, by nie zostać posłem — Śmierć Cavoura. Rozdział X Opera dla „stolicy zimna" — „Hymn narodów" i „Oda saficka ze szklanką w dłoni" — Nowa wersja „Makbeta" — „Don Carlos" w Paryżu — „Nie można tego nazwać sukcesem" — Ale w Bolonii triumf — Monolog Filipa i duet dwóch basów — Teatr w Busseto otwiera swe podwoje — Niedoszłe „Requiem" ku czci Rossiniego — Fatalny trójkąt: Verdi, Teresa Stolz i Mariani Rozdział XI Opera dla „bardzo odległego kraju" — Królewskie honorarium — Krótki fragment opery i długie listy — Klęska Francji — „Libera nos" od Prusaków! — Ostatnie spotkanie z Marianim — Triumf „Aidy" Rozdział XII Kwartet smyczkowy — Umierają Piave, Mariani i Man-zoni — „Requiem" i zły humor pana Bulowa — Szekspirowski spisek Ricordiego — „Boccanegra" — próba generalna przed „Otellem" Rozdział XIII „Gdy pisałem dużo, za opery płacono mało..." — „Mam skończyć tego «Otella» — ale dla kogo?" — Triumf „Otella" — „Zróbmy zatem «Falstaffa»!" — Bulow się kaja — Ostatnia premiera Rozdział XIV Ostatnie paryskie triumfy — Dom dla muzyków — „to moja najlepsza opera" — Umiera Peppina — 27 1 1901 — ,,Va' pensiero..." Rozdział XV Człowiek — Artysta — Dzieło Przypisy Bibliografia Spis utworów Indeks utworów Indeks osób Ilustracje w tekście .
|