Opis: PIW 1984, str. 266, stan bdb Erwin Ахег, reżyser, dyrektor teatru, pedagog, eseista, urodził się 1 I 1917 w Wiedniu. Syn wybitnego obrońcy w sprawach karnych Maurycego Ахега. Dzieciństwo i młodość spędził, we Lwowie. W roku 1939 ukończył Wydział Reżyserii Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie pod kierunkiem Leona Schillera. Przez pierwsze dwa lata wojny był aktorem i reżyserem polskiego teatru we Lwowie. Przez dwa następne lata był ślusarzem. Pod koniec roku 1942, po aresztowaniu ojca, wyjechał do Warszawy. Wziął udział w Powstaniu Warszawskim, po czym jako jeniec wojenny przebywał w stalagu. Stamtąd został wywieziony w góry Harzu, gdzie pracował w kamieniołomach. Powróciwszy do kraju w roku 1945 Ахег został po kilku miesiącach współkierownikiem Teatru Kameralnego w Łodzi, przeniesionego później do Warszawy, gdzie od roku 1949 do dziś istnieje pod nazwą Teatru Współczesnego. Ахег był współkierownikiem, kierownikiem artystycznym, a później dyrektorem tej sceny w latach 1946—1981. Jako reżyser Ахег zajmuje się głównie literaturą współczesną w szerokim rozumieniu tego terminu, tzn. literaturą dramatyczną dwudziestego i ostatniej ćwierci dziewiętnastego wieku. Wypowiada się przede wszystkim przez aktora, hołduje stylowi kameralnemu. Interesuje go szczegół i technika dialogu. Nie lubi tzw. „autonomicznej sztuki teatru", za zadanie swoje uważa interpretację dramatu, dialog z autorem. Inscenizuje najczęściej sztuki Ibsena, Strindberga, Czechowa, Sha-wa, Brechta, Wildera, Williamsa, Gi-raudoux, Ionesco, Sartre'a, Becketta, Frischa, Durenmatta, Musila, Bernharda, Schnitzlera. Z autorów polskich należy tu wymienić między innymi Mrożka, Kruczkowskiego, Brylla, Iwaszkiewicza, Witkiewicza, Szaniawskiego. Do nielicznych przedstawień sztuk klasycznych realizowanych przez Axera należą: Kordian Słowackiego, Maria Stuart Schillera, Ijigenia w Taurydzie Goethego, Wieczór Trzech Króli Szekspira, Amjitrion Kleista, Wesele Wyspiańskiego. Od roku 1962 Axer reżyseruje regularnie za granicą •— w RFN, Szwajcarii, ZSRR, USA i Holandii; od 1972 jest stałym reżyserem-go-ściem wiedeńskiego Burgtheater. Zajmuje się również od 1947 r. pedagogiką. Jest profesorem reżyserii warszawskiej PWST. W latach 1951—1970 prowadził Axer stały felieton w czasopiśmie „Teatr". Od roku 1978 umieszcza w „Dialogu" krótkie eseje, w których pod pretekstem autobiograficznym pisze o miejscach, ludziach i zdarzeniach minionego czasu. Te eseje czy też opowiadania, uzupełnione kilkoma dawniejszymi, złożyły się na niniejszą książkę.
|