Opis: WL 1967, str. 240, stan db W „Kartkach z dziennika doktora Twardego" (znacznie w obecnym wydaniu rozszerzonych) opisuje autor swe przeżycia okupacyjne, zwłaszcza udział w partyzantce kieleckiej, gdzie jako lekarz organizował służbę krwi, realizując częściowo swe przedwojenne inicjatywy projektodawcze dotyczące szybkiej pomocy rannym w warunkach polowych. W toku wspomnień przewija się bogata galeria postaci, autor zwraca uwagę na skalę postaw ludzkich ujawnionych w wielkiej próbie czasu wojny: podłość i bestialstwo, ale przede wszystkim solidarność, ofiarność, heroizm. „Człowiek jest tyle wart, ile może pomóc drugiemu" — słowa jednego z bohaterów łączą wymowę ideową książki z postawą autora jako lekarza i społecznika. To hasło pragnie on przekazać czytelnikom, a zwłaszcza młodzieży, dla której przedstawione tu czasy i fakty są już tylko historią. Autor tej książki, powstałej na tle doświadczeń wyniesionych z czasów II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej, jest profesorem AM i kierownikiem Kliniki Chorób Wewnętrznych w Krakowie, uczonym mającym w dorobku wiele prac z zakresu hematologu, publicystą i społecznikiem. Pracuje przede wszystkim nad zagadnieniem profilaktyki chorób nowotworowych i zawałów, główne przyczyny ich powstawania upatrując w ubocznych skutkach cywilizacji przemysłowej. Przeciwdziałanie skutkom szkodliwych zjawisk m. in. poprzez jak najszersze upowszechnianie wiedzy o nich, poprzez pedagogizację służby zdrowia, poprzez ochronę przyrody— to zadania szeroko zakrojonych akcji społecznych inicjowanych przez profesora. Jest on również współzałożycielem Towarzystwa Higieny Psychicznej, które za cel swojej działalności stawia uzdrowienie stosunków międzyludzkich, doprowadzenie do „rozbrojenia psychicznego", z czym Towarzystwo łączy nadzieje na rozbrojenie militarne.
|