Opis: Fotografie wybrał i opatrzył komentarzem Olgierd Wołczek Słowo wstępne napisał Józef Hurwic Fotografie i reprodukcje fotograficzne wykonał Stefan Bałuk Wydawnictwo „Polonia"., Warszawa 1967, str. 96, stan db Album pokazuje w skrótowej formie drogę życiową Marii Skłodowskiej-Curie, jej odkrycia i ich konsekwencje. Poznajemy jej dom rodzinny, z którego wyniosła głębokie przywiązanie do swego kraju, demokratyczne ideały, wiarę w wielkie posłannictwo uczonego, energię i hart. Ukończywszy naukę w szkole średniej, młoda dziewczyna czuje nieprzeparty pociąg do nauki. Nie może jednak poświęcić się studiom w kraju ojczystym, który od kilkudziesięciu lat utracił niepodległość. Po pokonaniu licznych przeszkód wyjeżdża do Paryża. Tu poznaje swego przyszłego męża, z którym następnie prowadzi wspólne badania promieniotwórczości. W 1898 roku uwieńczyło je odkrycie nowego pierwiastka promieniotwórczego, który na cześć ojczyzny Marii Skłodowskiej-Curie nazwany został polonem, a następnie drugiego pierwiastka promieniotwórczego — radu. Dało to początek licznym pracom, które doprowadziły do odkrycia czterdziestu izotopów dziewięciu pierwiastków promieniotwórczych. Małżonkowie Curie, wielcy badacze promieniotwórczości, posiadali również najpiękniejsze właściwości charakteru. Cechowało ich niezwykłe samozaparcie w służbie nauki przy całkowitej osobistej bezinteresowności i prostocie. Ich życie wypełniała bezkompromisowa praca dla dobra ludzkości. Maria i Piotr Curie, którym zupełnie obce były dążenia do osobistych korzyści, nie opatentowali opracowanych przez siebie metod otrzymywania i oczyszczania preparatów promieniotwórczych. Wszystkie wyniki swych badań, łącznie z dokładnymi opisami procesów fabrykacji, ogłaszali drukiem, udzielali bezinteresownie szczegółowych informacji technicznych. „Rad jest pierwiastkiem chemicznym, własnością wszystkich ludzi" — oto odpowiedź małżonków Curie tym, którzy dziwili się brakiem zainteresowania materialnego. W szczególności małżonkowie Curie nie mogli zrozumieć, jak można zarabiać na radzie, który jest środkiem leczniczym.
|