Opis: ŚIN, 1984, str. 156, format "kieszonkowy", stan db+ (nieznaczne przytarcie grzbietu) ISBN 83-00-00738-5 Sądząc i. polskich wzmianek prasowych, we Wrocławiu istniały żywe sympatie dla sprawy polskiej. „Gazeta Polska" z 17 grudnia 1830 roku pisała: „Wrocław, miasto 90-tysięczne, jawnie za sprawą Polski łączność swoją w ostatnich rozruchach oświadczyło a w badaniach osób uwięzionych, ten sam duch Branderhurczycy ujrzeli, co w roku 1791. to jest chcieli łącznie działać, a po osiągniętym pomyślnym skutku połączyć się wiecznie z Polską. Głośno Niemcem osiadłych \\» Wrocławiu słyszałem rozmawiających, że Wrocław tylko z Polską połączony moż.e być szczęśliwy. W roku 1821 "-ciencia v rorławska chciała w zupełności jeżyk polski /. Wn>riania wypędzić dlatego też napisy polskie i ulic ostrzeżenie itp pokasowała, lecz gdy przyszło urządzenia na tablicach będące mazać i po niemiecku wypisywać, oparł się temu lud musiało więc znowu w miejsce gdzie niemieckie napisy były, polskie pokłaść" Z dowodami życzliwości dla powstania można się było spotkać wielokrotnie wśród ludności Wrocławia. Nawet źródła niemieckie podają, że w mieście tym było rzeczą niemożliwa wyrazić jakikolwiek antypolski sąd bez narażenia się na pobicie. Wstęp Antynomie historiografii Śląsk w planach operacyjnych gen. Ignacego Prądzyń-skiego oraz w świetle uwarunkowań gospodarczych i politycznych Niepokoje władz pruskich Wrocław i wrocławianie w powstaniu listopadowym Przemyt broni i pieniędzy oraz epidemia cholery azjatyckiej Przyjęcie emigrantów i emisariuszy Zakończenie Aneksy Wybrana literatura
|