Opis: WYDZIAŁ TEOLOGICZNY UNIWERSYTETU ŚLĄSKIEGO W KATOWICACH ANDRZEJ GRAJEWSKI WYGNANIE Diecezja katowicka w czasach stalinowskich Wydanie trzecie, rozszerzone o dokumenty z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej 2002, str. 248 stan bdb- (podniszczona lekko okładka) ISBN 83-7030-324-2 Dr Andrzej Grajewski - ur. 1953 r. w Bielsku-Białej. Studiował historię na Uniwersytecie Śląskim. Od 1981 r. pracuje w redakcji „Gościa Niedzielnego" w Katowicach, od 1998 r. jako zastępca redaktora naczelnego. W czerwcu 1999 r. został wybrany przez Sejm w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. Jego książka „Tarcza i miecz. Rosyjskie służby specjalne 1991-1998" (Warszawa 1998) otrzymała nagrodę „Przeglądu Wschodniego" w kategorii badań nad współczesnością. Jest także autorem książek: „Rosja i krzyż. Z dziejów Cerkwi w ZSRR", „Świadek i uczestnik. 70 lat Gościa Niedzielnego", „Kompleks Judasza. Kościół zraniony. Chrześcijanie w Europie Środkowowschodniej między oporem a kolaboracją", „Trudne pojednanie. Stosunki czesko-niemieckie 1989-1999". „Wygnanie" jest opisem konfliktu między władzą komunistyczną a Kościołem na Górnym Śląsku w latach 1945-1956. W listopadzie 1952 r. trzej biskupi śląscy, którzy wystąpili w obronie nauczania religii, zostali skazani na wysiedlenie z diecezji katowickiej. Rządy w diecezji objęli ulegli władzy wikariusze kapitulni. Grajewski opierając się na tajnych materiałach operacyjnych komunistycznych organów bezpieczeństwa, a także dokumentach kościelnych, przedstawia nieznane kulisy tamtych wydarzeń. Opisuje zarówno tych, których nie udało się złamać stalinowskiemu systemowi represji, jak i tych, którzy ulegli. Trwających wiernie przy biskupach, jak i agenturę, działającą dla UB. Stawia pytania o znaczenie tamtych wydarzeń dla dalszych losów Kościoła katowickiego. „ W trzecim wydaniu „ Wygnania" autor wykorzystuje zupełnie nowe źródła. A. Grajewski pracuje jak geolog, który dochodzi do prawdy przez zdejmowanie kolejnych warstw narosłych przez czas, dezinformację albo całkowity brak informacji. Historia trzech wydań, oddając proces mozolnego dochodzenia do prawdy, jednocześnie jest dowodem, że ustalenia dokonane w pierwszym wydaniu, które ukazało się jeszcze w tzw. drugim obiegu, nie muszą być rewidowane. Autor wykorzystując nowe źródła sprawia jednak, że fakty powszechnie już znane stają się lepiej zrozumiałe". (Ks. prof. Jerzy Myszor, kierownik Katedry Historii Kościoła na Śląsku, Wydział Teologiczny Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach)
|