Opis: STUDIUM POLSKI PODZIEMNEJ LONDYN MCMLXXXIX, str. 400, stan db (kilka zaznaczeń) ISBN SPIS TREŚĆ! Przedmowa (Tadeusza Bór Komorowskiego) ' Przedmowa do II wydania, (Tadeusza Pelczyńskiego) CZCŚĆ PIERWSZA I. NARODZINY PODZIEMIA (KRAKÓW) W drodze na Węgry, — 19; rzeczywistość okupacji niemieckiej (Kraków), 19—23; tlo polityczne odrodzenia się społeczeństwa, 23—24; decyzja pozostania w Kraju, 26—30; zespolenie w ramach ZWZ, 30—33; wiadomości z pod okupacji sowieckiej, 33—35; warunki pod okupacją niemiecką, 35—41; podjęcie zadań sabotażowych, 41—43; współpraca z odcinkiem politycznym, 44—48; masowe deportacje w głąb Rosji, 48—50; upadek Francji, 50—52; aresztowania w Krakowie i na Śląsku, 52—56; przygotowania niemieckie do uderzenia na Rosję, 57—59; system pracy konspiracyjnej^ 59—62; rozpracowanie koncentracji niemieckiej na wiosnę 1941 r., 62—63; uderzenia niemieckie na Jugosławię, Grecję i Rosję, 63—64; przeniesienie w związku z zagrożeniem do Warszawy, 64—65. II. ZASTĘPCA KOMENDANTA ARMII KRAJOWEJ (WARSZAWA) Podjecie stosunków dyplomatycznych i zawarcie umowy przez ZSSR z Rządem Polskim, 67—68; reakcja żołnierzy sowieckich na wieść o wyniszczającej akcji niemieckiej, 68-69; objęcie poza stanowiskiem zastępcy komendanta AK, funkcji dowódcy Obszaru Zachodniego, 70—71; przemianowanie ZWZ na AK, 71; wywiad i sabotaż głównymi działami pracy, 71—72; pierwszy próbny zrzut 72—74; konspiracyjna produkcja broni, 74—79; wojna psychologiczna, 79—85; usiłowania zespolenia na odcinku wojskowym, 85—87; wyprawa na ziemie zachodnie, 87—92; incydent z Gestapo, 92—95; wyniszczanie żydów i walka w getcie, 95—106; działalność dywersyjna, 107—109; wysiedlanie na Zamojszczyźnie i kontrakcje, 109—111; wyroki śmierci, 111—115; partyzantka sowiecka, 115—117; PPR i wysłannicy Moskwy, 117—118; podjęcie przez Sowiety ataku dyplomatycznego i propagandowego przeciw Polsce, 118—121; zerwanie stosunków dyplomatycznych z Rządem Polskim, 121; ujawnienie mordu katyńskiego i relacje, 121—128; wrogi stosunek Moskwy do Polski, 128-129; stosunek przedstawicieli W. Brytanii, 129—130; bombardowanie Warszawy przez lotnictwo sowieckie, 130.III. DOWÓDCA ARMII KRAJOWEJ Aresztowanie gen. Roweckiego, 131-134; śmierć gen. Sikoi-skiego, 135; nominacja „Bora" na d-cę AK, 135; więzy łączące szeregi zaprzysiężonych z resztą społeczeństwa, 135—136; wyczerpująca nerwowo praca w konspiracji, 137—138; organizacja AK, 138—142; wywiad AK, 142—146; akcje sabota-żowo-dywersyjne, 146—147; konspiracyjna produkcja broni, 147—148; wyrok na Kutscherę. 148-154; „króliki doświadczalne", 154; warunki pracy tj. radiostacji, 155—158; BIP — jego działalność i wydawnictwa, 158—165; przerzut ludzi i sprzętu „Mostem", 165—167; współpraca z odcinkiem politycznym, 167; wyniki akcji scaleniowej, 167-168; polityczna i wojskowa działalność komunistów, 168—170; przygotowania do powstania powszechnego, 170—172; instrukcja Rządu do Kraju z 27.X.43 i przygotowania do „Burzy", 172— 175; wrogie ustosunkowanie Rosji, 175—178; różnice zdań w łonie polskich władz naczelnych, 177; decyzja Kraju kontynuowania walki, 178; mordy popełnione na żołnierzach AK przez partyzantkę sowiecką, 177—179; przygotowania Okręgu Wołyń do „Burzy", 179; odpowiedź na propozycję Churchilla na porozumienie z Sowietami, 180—181; „Burza" na Wołyniu, 181—184; ,Jula", sprawdzianem dyspozycyjności A.K., 184—186; Krajowa Rada Ministrów i RJN, 186—187; „Burza" na Wileńszczyźnie i Nowogródczyźnie, 187—191; w Małopolsce wsch., 191—193; na Lubelszczyźnie, 193—194; wkład do „Burzy" i stosunek Sowietów do żołnierzy AK, 194—195 CZEŚĆ DRUGA I. POWSTANIE WARSZAWSKIE Wydarzenia na froncie wschodnim w ciągu czerwca i lipca 1944, 199—202; decyzja podjęcia walki o stolicę, 202—203; wytyczne NW, 203—205; stanowisko Rządu Polskiego w sprawie ujawnienia i walki w Kraju, 206; zarysowujące się załamanie Niemców, 207—212; relacje kuriera z Londynu, 212—213; proklamacja przywódcy i kmdta PAL'u, oraz nawoływania Moskwy, 213—214; informacje o sytuacji na przedpolu stolicy, 214—215; rozkaz do walki, 216—217; wybuch walki w dniu 1.YIII.44., 217—222; wyniki po pierwszych trzech dniach walki, 222—233; zamarcie bojowej działalności sowieckiej, 233—234; przejście' powstańców do obrony zaczepnej, 235; natarcie npla na Wolę, 236—237; walka z czołgami, 237; włączenie się do walki oddziałów AL, 238; oficer wywiadu sow. kpt. Kalugin i jego depesza do Stalina, 239—240; zacięte walki o Wolę, 248; walki w pozostałych dzielnicach, 248-250; nastrój ludności, 250—251; wydarzenia na froncie niemiecko-sowieckim 251------253; stosunek Sowietów do Powstania Warszawskiego, 253—256; zrzuty lotnicze i relacje lotników, 256—265; „Tass" o odpowiedzialności za wywołanie powstania w Warszawie, 265—266; wprowadzenie przez npla broni niszczycielskiej, 266; zrzuty na Kampinos i rozkaz do marszu na Warszawę oddziałów AK, 267—268; utrata w uporczywych walkach Ochoty, Stawek i Getta, 268; zwroty zaczepne, 269; prasa i propaganda powstańcza, 269—272; skuteczne uderzenia na niemieckie gniazda oporu, 274—276; trudności w ściągnięciu pomocy z Żoliborza i Kampinosu, 276—280; koncentryczne natarcie npla na Stare Miasto, 280—285; wrogi stosunek Sowietów, 286—288; próby wykorzystania kanałów, 288—292; przejście kanałami ze Starego Miasta do Śródmieścia, 292—297; sytuacja na śródmieściu, 297—298; próba przebicia się oddziałów Starego Miasta, 298—302; wykorzystanie kanałów dla ewakuacji załogi Starego Miasta, 302—304; „Błyskawica", 304—307; RJN wobec projektu premiera Mikołajczyka uregulowania stosunku z Sowietami, 307—313; bombardowanie i naloty na śródmieście, 313—316; utrata Sadyby i Powiśla, 316—319; pogarszająca się sytuacja, 319—321; odrzucenie ultimatum gen. Rohra, 322; uderzenie sowieckie w kierunku na Warszawę, 323—327; daremne próby nawiązania łączności z dtwem Armii Czerwonej, 327—329; przeprawa batalionu „berlingowców" na Czerniakowie, 329—330; amerykańska wyprawa lotnicza, 330—331; ponowne wstrzymanie działań sowieckich po dojściu do Wisły, 331—332; reorganizacja oddziałów AK na terenie stolicy, 332—334; ciężkie zmagania i upadek Czemiakowa, 334—336; utrata Mokotowa, 337—338; decyzja zaprzestania walki i zwrócenie po raz ostatni o pomoc do Rokossowskiego, 338; beznadziejna walka i kapitulacja Żoliborza, 338—340; zmiana na stanowisko NW, 341; rozmowy kapitulacyjne i podpisanie układu, 342—347; z gen. von dem Bachem w Ożarowie, 348—349; ostatnie rozkazy i meldunek do Prezydenta R.P. 350—352; straty w okresie Powstania Warszawskiego, 352—353. II NIEWOLA Przejazd do Prus Wschodnich i niedoszłe spotkanie, 355—356; w Berlinie, 357; w obozie jeńców w Langwasser, 356—357; w obozie w Golditz, 359—360; ponowne propozycje, 361; z obozu do obozu, jako zakładnicy, 361—362; uwolnienie, 363—364. III. ZAKOŃCZENIE INDEKS I ILUSTRACJE I SZKICE Podobizna autora przed stronicą tytułową Podział ziem polskich pod okupacją niemiecko-sowiecką w 1939 r. Ziemie polskie pod okupacją niemiecką od połowy 1941 r. Działania sowieckie na ziemiach polskich w 1944 r. Przedni skraj przedmościa niemieckiego. Plan Warszawy
|