Opis: ŚIN 1988, str.144, stan bdb ...Tymczasem w kwietniu w Paryżu podczas spotkania E. Beneśa z I. Paderewskim doszło do bezpośrednich rozmów palsko-czechosłowackich. Nie przyniosły jednak pastępu w kwestii cieszyńskiej. Eduard Beneś bowiem obstawał przy wcześniejszym postulacie linii Wisły jako granicy palsko-czechosłowackiej, podczas gdy Ignacy Paderewski proponował podział Śląska Cieszyńskiego na zasadach etnicznych. Bardziej kompromisowe stanowisko zajął natomiast Tomaś Garrigue Masaryk w nieoficjalnej rozmowie z Zygmuntem Lasockim, byłym posłem w austriackiej Radzie Państwa z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego, który z tego tytułu miał kontakty z politykami czeskimi. Prezydent Czechosłowacji proponował jako podstawę do wytyczenia granicy między obydwoma państwami na Śląsku Cieszyńskim linię Olzy. W myśl tej propozycji Karwińsko-Ostrawskie Zagłębie Węglowe oraz kolej bogumińsko-koszycka miały przypaść Czechosłowacji. W granicach Polski natomiast miały się znaleźć miasta: Bogumin, Cieszyn bez dworców kolejowych oraz Jabłonków. Z. Lasocki po rozmowach z T. O. Masarykiem proponował rządowi pośrednictwo w nawiązaniu oficjalnych rokowań, ale w Warszawie nie skorzystano z tej oferty. Nie było w tym nic dziwnego. Dotychczasowe polsko-czechosłowackie rozmowy na^najwyższym szczeblu bowiem nie rokowały najmniejszych nadziei na osiągnięcie w kwestii cieszyńskiej kompromisu. Wstęp Śląsk Cieszyński w przededniu I wojny światowej Cieszyniacy po stronie Austro-Węgier Kwestia cieszyńska w końcowej fazie wojny W obliczu rozpadu monarchii habsburskiej Na drodze do konfliktu polsko-czeskiego Kwestia cieszyńska w okresie obrad konferencji pokojowej w Paryżu Między plebiscytem a arbitrażem Zakończenie Źródła i literatura Spis ilustracji
|