Opis: PIW, 1990, str 164 , stan db (podniszczona obwoluta) Kaligula (Caius Julius Caesar), ur. 12, zm. 41 r., obwołany cesarzem po śmierci Tyberiusza w 37 r., przeszedł do historii jako symbol tyranii, okrucieństwa, despotyzmu. Roland Auguet, współczesny historyk francuski, znawca dziejów starożytnego Rzymu, w swej książce o Kaliguli uzasadnia, iż relacja wydarzeń, przekazana nam przez Swetoniusza, Diona Kasjusza, Senekę oraz historyków żydowskich Józefa Flawiusza i Filona Jedyne źródła, jakimi dysponujemy roi się od poważnych błędów w przedstawianiu najbardziej elementarnych faktów. Po wnikliwej analizie motywów postępowania i osobowości Kaliguli, któremu zbyt pochopnie przypisywano cechy choroby psychicznej, autor pisze: „Można z całą pewnością stwierdzić, iż pomiędzy faktami i obrazem panowania takim, jaki nam przekazały kroniki, istnieje nie tyle zwykły rozziew, wynikający z mniej lub bardziej świadomej stronniczości historyków, ale istna otchłań. Mamy wrażenie, że opowiada się nam historyjkę «dla postrachu», opowieść o wilkołaku. I to wcale nie, przynajmniej nie tylko, z zamiłowania do baśniowych opowieści. Jak to często bywa, za opowieściami tego rodzaju kryją się motywacje całkiem prozaiczne. Zasadniczy bowiem klucz «przekłamań», jakich Kaligula padł ofiarą, tkwi w fakcie, iż historycy (zwłaszcza Swetoniusz i Dion Kasjusz, którzy tworzyli kolejno sto i dwieście lat po opisywanych wydarzeniach), sami czerpali wiadomości z kronik zredagowanych w jakiś czas po śmierci cesarza, i to bez większego rozeznania, albowiem kroniki te były — jak to przyznaje sam Tacyt, którego ksiąg dotyczących czasów Kaliguli niestety brakuje — całkowicie wypaczone przez przeróżne namiętności. Jest to historia «pisana na gorąco». I rzeczywiście niektórzy oczerniali pamięć Kaliguli w celu przypodobania się Klaudiuszowi, jego stryjowi i następcy. Oczernianie panowania poprzednika i potępianie jego tyranii po to, by przypodobać się nowemu władcy, w którym gromko witano wyzwoliciela, stało się w Rzymie za czasów cesarstwa prawie powszechnie stosowaną regułą. I nic w tej dziedzinie nie było przesadą, uciekano się do najbardziej wyrafinowanych kalumnii. Jest to jednak poniekąd zrozumiałe: w Rzymie, jak na każdym innym dworze, roi się od pochlebców, prześciganie się w pochwałach jest tutaj zasadą gry." SPIS RZECZY GENEZA TYRANII Zbrukać ciała, napiętnować dusze Mit Germanika Kaligula uchodzi cało Kozioł ofiarny Dziwna dynastia Między grobem a władzą POTWÓR Strzeżcie się... Zbieraj muszle! Pilnuj kieszeni Kaligula-Maldoror Uczynić z nocy dzień Potomność potwora Prawdziwy paradoks SMĘTNE KOLORY PRZESZŁOŚCI Mrzonka o powszechnej zgodzie Koniec z rozlewem krwi, uśmiechy Karta ludowa Znowu krew Kiedy wszystko zaczyna być jasne Zaskoczenie prefekta WYBUCH SKANDALU Odkurzone akta procesowe Siła i słabość podupadłej kasty Kaligula zarzuca sieci ZWYCIĘŻYĆ ZA WSZELKĄ CENĘ Germańskie bagno Niemiłe zaskoczenie Obawa przed nieznanym Smętny bilans OSTATNI AKT Kaligula zostawia wszystko za sobą Brzemię ideologii religijnej Profanacja synagogi Dialektyka terroru Demagogiczne iluzje Krwawa rozprawa KOGO NALEŻY PODDAĆ PSYCHOANALIZIE? Traktat o sztuce charakteryzacji na użytek historyków Czego dowodzą fakty? Kto pociąga za sznurek? Inny wymiar Humor i prawda Serce i ramiona Drugie oblicze władzy Tablica genealogiczna Bibliografia Indeks osób Spis ilustracji
|