Opis: PIW str. 546 + mapy stan db+ (podniszczona lekko okładka, usunięta strona tyt) Książka ta opowiada dzieje pewnej kultury. Kultura żyje i umiera jak człowiek. Podobnie jak człowiek żyje w swoich dziełach, tak samo kultura przekazuje potomnym jako spuściznę duchowa to, co stworzyła przez stulecia swego istnienia, i oddziaływanie jej trwa przechodząc z pokolenia na pokolenie. Kultury zachodzi na siebie jak ogniwa jednego łańcucha; kultura bizantyńska jest ogniwem tego samego łańcucha, do którego należy również nasza kultura współczesna." Dr H. W. Haussig jest profesorem uniwersytetu w Bochum (RFN), kierownikiem Ośrodka Bizantynistyki tej uczelni, historykiem sztuki i kultury. Jego książka „Historia kultury bizantyńskiej", ciesząca się wielkim zainteresowaniem wśród amatorów literatury historycznej (I wydanie, PIW 1969), wielokrotnie u nas recenzowana oraz anonsowana w prasie, jest popularnonaukowym kompendium wiedzy o cesarstwie bizantyńskim. Autor daje wszechstronny obraz kultury bizantyńskiej wraz z jej rodowodem od początków panowania Justyniana I do upadku Konstantynopola w 1453 r. Tę kulturę przedstawia prof. Haussig na szerokim tle historii politycznej, społecznej i gospodarczej, które to historie uwarunkowały tysiącletnie prawie trwanie imperium cesarzy bizantyńskich. Książka omawia rozmaite dziedziny: teologię i filozofię, literaturę piękną, dziejopisarstwo, sztukę i muzykę, opowiada o życiu codziennym, o mechanizmie władzy cesarskiej i aparacie administracyjnym w Bizancjum. Autor zwraca w niej uwagę na liczne, różnorodne związki tego cesarstwa z sąsiadującymi kulturami, a także na wpływ innych kręgów cywilizacyjnych na kształtowanie się państwowości i kultury bizantyńskiej (np.: Persji, Arabii, Chin), podkreślając jednocześnie wielostronne dziedzictwo Bizancjum przejęte przez kulturę europejską.
|