Opis: PIW 1992 str. 206, stan bdb- Maciej Popko, profesor orientalistyki na Uniwersytecie Warszawskim, autor „Mitologii hetyckiej Anatolii" (1976), „Religii starożytnej Anatolii" (1980), „Magii i wróżbiarstwa u Hetytów" (1982) i „Wierzeń ludów starożytnej Azji Mniejszej" (1989), w kolejnej książce dotyczącej kultur Anatolii zajmuje się Hurytami, ludem znanym nam dotychczas z marginesu dziejów indoeuropejskich Hetytów. Huryci przybyli do północnej Mezopotamii z Wyżyny Armeńskiej już w III tysiącleciu p.n.e. Rozprzestrzeniali się szybko; zafascynowani kulturą Dwurzecza, przyswoili pismo klinowe, tworząc we własnym języku. W XV—XIV w. p.n.e. najpotężniejsze w Azji Zachodniej państwo — Mitanni — rozciągało swe wpływy po północną Syrię i Mezopotamię. Władców mitannijskich łączyły stosunki dyplomatyczne z Egiptem Amenhotepa III i jego słynnego następcy Amenhotepa IV, przypieczętowane nawet małżeństwem. Ponoć piękna Nefretete to hurycka księżniczka Taduhepa, córka Tuszratty. Huryci zniknęli nagle z karty dziejów starożytnego Wschodu po najeździe tajemniczych „ludów morza" w XII w. p.n.e. Zostały po nich gliniane tabliczki, wciąż jeszcze wydobywane przez archeologów i mozolnie odczytywane przez językoznawców, także ślady w mitologii starożytnej Grecji.
|
randki |
CyberCiekawostki |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
promocje |
opinie, testy, oceny
darmowa toplsta | reklama internetowa
darmowa toplsta | reklama internetowa