Opis: PWRiL, str. 530, stan db+/bdb- (podniszczona lekko okładka i grzbiet - zdjęcie, dedykacja na str przed tyt) ISBN 83-09-00256-4 Słownik składa się z trzech działów: I dział — a zarazem główny — obejmuje hasła w układzie alfabetycznym, II — zawiera 5 indeksów (łaciński, angielski, francuski, niemiecki i rosyjski), w III dziale podano podstawową literaturę wykorzystaną przy opracowywaniu słownika. Słownik zawiera 1235 haseł. W doborze haseł kierowałem się przede wszystkim wartością gospodarczą i popularnością danej rośliny. Uwzględniłem tylko najważniejsze gatunki użytkowe, zarówno uprawiane, jak i dziko rosnące, europejskie i egzotyczne, pokarmowe, przemysłowe, lecznicze i ozdobne. Nie ograniczyłem się do roślin kwiatowych, lecz omówiłem i wiele zarodnikowych, jak: bakterie, glony, grzyby, porosty, mszaki i paprotniki. Każde hasło dotyczy w zasadzie jednego gatunku, poza nielicznymi wyjątkami, gdy omówiony został rodzaj (np. bawełna) lub większa grupa systematyczna (np. bakterie). Tekst haseł opracowany został według jednego schematu. Obok hasła — nazwy omawianej rośliny —podawałem najczęściej używane synonimy, nazwę łacińską, przynależność systematyczną (rodzina), a następnie nazwy: angielską, francuską, niemiecką i rosyjską. Każda nazwa składa się zasadniczo z dwóch członów. W języku polskim, łacińskim, francuskim i rosyjskim pierwszy człon stanowi nazwę rodzajową, drugi — gatunkową. W języku angielskim i niemieckim — odwrotnie: pierwszy człon jest nazwą gatunkową, drugi zaś — rodzajową. Pierwszy człon pisany jest dużą literą, drugi — w nazwach polskich, łacińskich, francuskich i rosyjskich — małą ( z nielicznymi wyjątkami), w angielskich zaś i niemieckich — dużą. W języku angielskim sposób pisania nazw nie jest jeszcze definitywnie ustalony. Nazwy używane w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej — zaznaczone w tekście skrótem (am.) — różnią się niekiedy znacznie od typowych nazw angielskich, zarówno treścią, jak i pisownią. W celu ujednolicenia indeksów i ułatwienia w odszukiwaniu poszczególnych nazw w indeksach angielskim i niemieckim odstąpiłem od ogólnie przyjętej zasady w pisowni tych nazw i zmieniłem kolejność członów: pierwszy człon jest tu nazwą rodzajową, drugi zaś — oddzielony od niej przecinkiem — nazwą gatunkową
|