Opis: PWM, 1965, str 770, stan db+ (podniszczona lekko okładka) Przewodnik koncertowy stanowi typ wydawnictwa popularyzatorskiego od dawna rozpowszechniony w świecie w różnych ujęciach i postaciach. Większość tego rodzaju almanachów muzyki orkiestrowej i wokalno-orkiestrowej omawia przede wszystkim dzieła zadomowione na estradach filharmonicznych danego kraju, kładąc szczególny nacisk na kompozycje rodzime. Rzadsze są przewodniki koncertowe ograniczające się do utworów wybranych według jakiegoś klucza. Dawniejsze pochodzą na ogół spod pióra jednego autora; ostatnio coraz częstsze są prace zbiorowe, gdzie ilość współautorów dochodzi nawet do kilkudziesięciu. Są przewodniki wszechstronne i treściowo zawężone, pisane rzeczowo i bardziej swobodnie, lepsze i gorsze — wspólną cechą wszystkich jest przystępność, liczenie się z adresatem: z wszelkiego rodzaju miłośnikiem muzyki, słuchaczem radiowym i zbieraczem płyt, a chyba wciąż jeszcze — przede wszystkim ze słuchaczem koncertowym. Przewodnik koncertowy stara się łączyć różne cechy właściwe temu rodzajowi publikacji. W zasadzie przedstawia typ przewodnika uniwersalnego, poświęconego tym dziełom, polskim i obcym, które stale powracają w repertuarach naszych filharmonii i programach Polskiego Radia oraz — co najczęściej się pokrywa — zajmują jakieś ważne czy szczególne miejsce w światowej historii muzyki. Obfitość i zróżnicowanie materiału wymagały raczej pracy zbiorowej. Podjęło ją trzech autorów: T. Chylińska napisała noty biograficzne wszystkich kompozytorów oraz omówiła dzieła polskie do końca wieku XIX, S. Hara-schin opracował omówienia dzieł obcych z tego samego czasu, a B. Schaffer zajął się muzyką naszego stulecia. Od tego zasadniczego podziału istnieją nieliczne odchylenia; ostateczną wskazówkę stanowią inicjały autorów zamieszczone pod tekstami. Indywidualność podejścia do opracowywanego materiału i odmienność stylu dały w rezultacie pewną różnorodność w sposobie ujęcia oraz nawet pewne dysproporcje. W pracach zbiorowych trudno tego uniknąć. Z natury rzeczy główny akcent położony został na poszczególne kompozycje: tyczący ich zespół informacji składa się z danych historycznych oraz omówienia samej muzyki, potraktowanego na ogół dość swobodnie, z tendencją do unikania terminologii specjalistycznej. Noty biograficzne starają się przekazać możliwie najbardziej zwięzły zestaw ogólnych wiadomości o życiu i twórczości kompozytora, niezbędnych jako zarys tła, na którym pojawia się dany utwór. Wszelkie przewodniki — podobnie jak encyklopedie czy leksykony — należą do książek o charakterze podręcznym, do których sięga się, szukając określonych, dorywczo potrzebnych informacji. Z tego też względu zastosowano w Przewodniku — jako najpraktyczniejszy — alfabetyczny układ całości materiału według nazwisk kompozytorów. II wydanie Przewodnika koncertowego zachowuje jego zasadniczą koncepcję, natomiast treść została zaktualizowana i rozbudowana; skorygowano też dostrzeżone błędy. Biorąc pod uwagę wysuwane życzenia oraz stałą intensyfikację naszego życia muzycznego i postępujący rozwój muzyki, znacznie szerzej uwzględniono z jednej strony dzieła kompozytorów XVII i XVIII wieku, z drugiej zaś — twórczość współczesną. Tam, gdzie było to konieczne, przeredagowano poszczególne teksty, zwiększając zarazem ilość omówień, zwłaszcza w zakresie muzyki oratoryjnej i koncertów.
|
randki |
CyberCiekawostki |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
promocje |
opinie, testy, oceny
darmowa toplsta | reklama internetowa
darmowa toplsta | reklama internetowa