Opis: UŚ 1991, str. 182, stan dost (podniszczona zaplamiona okładka) Treść Scholium I Najwyższa hcnada, czyli wyznanie wiary filozofa . Część pierwsza Hcnady jako „tężnie bytu" — struktura zdarzeń Rozdział I Henady, czyli „mgławice bytu", których jądrem są zdarzenia, a kresami zjawiska Istnieją tylko byty jednostkowe. Parmenidejskic rozwiązanie Kartezjańskiego problemu ruchu plenum , Byty jednostkowe są henadami, czyli mgławicowymi koloniami zdarzeń i zjawisk. Henada jako „leżnia bytu", która „odparowuje" zdarzenie i „zatęża" zjawisko Henady kiedy „zdarzają się", stają się zdarzeniami uciekającymi w jądro ciemności" Henady kiedy „zjawiają się", stają się zjawiskami wchodzącymi w „snop światła" Trwanie „zjawiających się" henad tworzy strukturę egzystencjalną świata „Zdarzanie się" (krótka teraźniejszość) henad, jako znikanie w niczym, jest faktem inteligibilnym, który nie ma widza „Zjawianie się" (długa teraźniejszość) henad, jako znikanie w bycie, jest faktem fizykalnym, który słucha praw fizyki Rozdział II Recencjał egzystencjalny, czyli miejsce „zjawiania się" henady. Człowiek jako cierpiąca henada Henada „zdarzając się" w jądrze ciemności", jest ślepa Henada „zjawiając się", czyli wchodząc w „snop światła", ma dwoje oczu: patrzy w przeszłość i w przyszłość Recencjał egzystencjalny jako przestrzeń sensu dla henady. Od całkowitego bezczasu do czasu człowieka Henady „zdarzają się" w centrum recencjału egzystencjalnego. Myślenie henastyczne Henady „zjawiają się" na peryferiach recencjału egzystencjalnego. Doświadczenie henastyczne Recencjalka I — to, co w strukturze henady jest „wcześniejsze niż" Recencjalka II — to, co w strukturze henady jest „późniejsze niż" Recens — to, co w strukturze henady stanowi moment „teraz" Część druga Henada jako rccencjał egzystencjalny — osobowość zdarzeń Rozdział I Epifania henady w obrębie ontycznej totalności recencjału egzystencjalnego Centralna część recencjału określa „tutaj-teraz-bycie" henady Człowiek jednopojawieniowy jest epifanią henady w środkowej części recencjału egzystencjalnego Człowiek wielopojawieniowy I jest epifanią henady w początkowej części recencjału egzystencjalnego Człowiek wielopojawieniowy n jest epifanią henady w końcowej części recencjału egzystencjalnego Mechanizm identyfikacji kulturowej jako społeczna epifania henady Rozdział II Zewnętrzna i wewnętrzna epifania henady w obrębie ontycznej totalności recencjału egzystencjalnego Thymos contra phronesis, czyli o dwóch twarzach epifanii henady Eutyfronika — epifania człowieka prostomyślnego Interpretacje pionowe, określające zewnętrzną epifanię henady Interpretacje poziome, określające wewnętrzną epifanię henady Rozdział III Epifania henady w kulturze . Kultura — epifania henady na przecięciu interpretacji pionowych i poziomych Recentywizm jako spiżowe prawo epifanii henastycznej Rozdział IV Epifania henady jako inscenizacja epistemologiczna bytu „brakującego Zasada identyfikacji i projekcji. Archaika i odnowienie henady Inscenizacja epistemologiczna „miejsc" epifanii henady. Problem inscenizatora świata Mutacje kulturowe inscenizujące przeszłość (bylość) henady Mutacje kulturowe inscenizujące przyszłość (krancowość) henady Mutacje kulturowe inscenizujące teraźniejszość (utrzymywanie się w bycie) henady Rozdział V Epifania henady jako rozpad ontycznej totalności recencjału egzystencjalnego na recencjał ontologiczny, epistemologiczny i etyczny Recencjal ontologiczny: henada „zdarza się" jako byt. Metastaza . Recencjał epistemologiczny: henada „zdarza się" jako prawda. Metastaza I . Recencjał etyczny: henada „zdarza się" jako dobro. Metastaza II Czynniki przyczyniające się pozytywnie do epifanii henady Czynniki przyczyniające się negatywnie do epifanii henady Kres epifanii henastycznej w obrębie nauki. Antynomie jednolitości języka nauki Część trzecia Hcnada jako kairos — moralność zdarzeń Rozdział I Perspektywa antropologiczna epifanii henastycznej w obrębie recenty-wizmu. Troska o byt Epifania jako usensowienie faktów. Byt henastyczny a wypowiedzenie sensu , Epifania henastyczna jako ocena podmiotów zdarzeń Epifania prostomyślności i zgodności. Ocena jako kryterium dwutonalne , Rozdział II Epifania momentu recentywistycznego henady jako podstawa teoretyczna etyki Motyw życia (obserwowany od środka), czyli epifania henady w centrum recencjaiu egzystencjalnego. Monologowa istota epifanii henastycznej Motyw myślenia o życiu (obserwowany od zewnątrz), czyli epifania henady na peryferiach recencjaiu egzystencjalnego. Dialogowa istota epifanii henastycznej Życie'jako epifania henastyczna recencjaiu ontologicznego . Zmiana jako epifania henastyczna recencjaiu etycznego. „Ja" i abstrakcyjny „inny świat" henady Pamięć i pożądanie jako epifania henastyczna recencjaiu epistemologicznego na zewnątrz świadomości Rozdział ni Epifania momentu recentywistycznego henady jako dyrektywa praktyczna etyki. Wartość jako decyzja bytu Trzy wymiary epifanii henady: memoriał egzystencjalny, ideał egzystencjalny i kapitał egzystencjalny Historyzm etyczny, czyli memoriał egzystencjalny — epifania henastyczna treści re- cencjałki I'w centrum recencjaiu Promantyzm etyczny, czyli ideał egzystencjalny — epifania henastyczna treści recen- cjałki II w centrum recencjaiu Hipostaza jako źródło epifanii henastycznej memoriału egzystencjalnego i ideału egzystencjalnego Recentywizm etyczny, czyli kapitał egzystencjalny — epifania moralna klasycznej definicji prawdy Scholium II Kairos, czyli znaj „stosowną chwilę"! Słownik terminów .
|