Opis: Immunaid zawiera korzeń vilcacory (koci pazur). Koci pazur to roślina stosowana od tysiącleci, osiąga wysokość ok. 30 metrów. Współczesna nauka wciąż odkrywa jej składniki aktywne i niezwykłe właściwości. Roślina ta uważana jest za jedną z najbardziej skutecznych substancji, wspierających układ odpornościowy. Korzeń vilcacory (koci pazur) usprawnia białe krwinki i makrofagi do atakowania i niszczenia niebezpiecznych patogennych drobnoustrojów. Tym samym intensywnie pobudza układ immunologiczny (ogromnie ważne w chorobie nowotworowej!!!). Zapobiega tworzeniu skrzepów w sercu, mózgu i tętnicach. Zawarte w korzeniu vilcacory procyjanidy - sprzyjają tworzeniu kolagenu i wzmacniają żyły. Biologiczne czynne składniki kociego pazura czyszczą cały układ trawienia, a zwłaszcza okrężnicy, chronią komórki przed mutacjami zapoczątkowującymi chorobę nowotworową. Działanie Immunaid wzmacnia zawarty w preparacie cynk. Korzeń vilcacory zawarty w Immunaid : intensywnie pobudza układ obronny organizmu wspomaga niszczenie komórek nowotworowych chroni komórki przed mutacjami zapoczątkowującymi chorobę nowotworową wspomaga układ trawienny Sposób użycia: Osoby dorosłe - na początku infekcji można stosować 3 x 2 tabletki przez 5-7 dni - przerwa 5-7 dni, potem 3 x 1 tabletka wg w/w schematu. ImmunAid podaje się dzieciom od 3 roku życia w małych dawkach - 1 tabletka dziennie przez 10 dni lub 1 tabletka dziennie co drugi dzień przez 20 dni, potem 10 dni przerwy. Jeżeli trzeba wzmocnić odporność to ten schemat powtarzamy -jednak nie dłużej niż przez okres 6-8 tygodni. Opakowanie: 180 kapsułek Skład: koci pazur (Vilcacora) - 400mg Glukonian cynku - 3mg W maju 1994 w Genewie pod auspicjami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) odbyła się Pierwsza Międzynarodowa Konferencja na temat vilcacory (uncaria tomentosa), na której oficjalnie uznano pnącze za roślinę leczniczą. Uczestnicy konferencji zaakcentowali fakt, że od czasu, gdy - w XVII wieku -odkryto chininę w korze jednego z peruwiańskich drzew, żadna inna roślina wywodząca się z Ameryki Południowej nie przykuwała w takim stopniu uwagi świata naukowego. Wyniki badań sugerują, że vilcacora może być pomocna w leczeniu wielu poważnych problemów zdrowotnych, w tym: raka, artretyzmu, zapalenia kaletek maziowych, reumatyzmu, wszystkich rodzajów opryszczki, także wirusa Epsteina-Barr, wszelkich uczuleń i nadwrażliwości (także na środki chemiczne), astmy, depresji, zakażeń drożdżakowych, tocznia, cukrzycy, hipoglikemii, zespołu chronicznego zmęczenia, zespołu napięcia przedmiesiączkowego i zaburzeń miesiączkowania, zatruć, problemów z krążeniem - nadciśnienia, żylaków, zakrzepicy oraz problemów związanych z wirusem HIV. Są także dowody na to, że vilcacora pomaga w licznych zaburzeniach żołądkowych i jelitowych: nieżytach żołądka, wrzodach, hemoroidach i zapaleniach jelit. Duże nadzieje wiąże się z działaniem przeciwnowotworowym alkaloidów vilcacory – indolowych i oksoindolowych, które są obecnie poddawane badaniom w wielu placówkach naukowych Europy i obu Ameryk. Europejski pionier badań nad vilcacorą – Arturo Brell – rozpoczął swoje prace w latach trzydziestych ubiegłego stulecia zafascynowany brakiem zachorowań na nowotwory wśród Indian, którzy od wieków byli narażeni na rakotwórcze substancje smoliste zawarte w dymie ognisk. Zwrócił uwagę na zwyczaj codziennego wypijania wywarów z tajemniczej liany, o której cudownych właściwościach dowiedział się od tubylców. Niestety na dogłębne badania nie starczało nigdy pieniędzy i dopiero przed kilkunastu laty podjęto je na szerszą skalę w różnych krajach – m.in. w Austrii, Niemczech, Rosji, we Włoszech, a także w Peru – ojczyźnie vilcacory – do czego przyczynił się nasz rodak ojciec Edmund Szeliga.
|