Opis: PIW 1968, str. 690, stan db+ (podniszczona lekko obwoluta) O wielkim malarzu hiszpańskim pisze Jan Białostocki: „Otoczona legendą, osnuta bajeczną aurą postać Goyi (1746—1828) rychło zawładnęła wyobraźnią pisarzy romantycznych w pierwszej połowie XIX wieku. Goya, awanturnik, toreador, uwodziciel, zbójca i zawadiaka przemienia się na kartach tych biografii w coraz to inne postacie, oddalające się coraz bardziej od Goyi historycznego. Ów romansowy bohater miał też przejawiać dążenia «rewolucyjno-nihilistyczne», w ujęciu właściwym epoce romantyzmu. W interpretacji romantyków wielką rolę w życiu Goyi odgrywały kobiety, największą zaś księżniczka Alba. Lion Feuchtwanger, czerpiąc wątek miłosny z tradycji romantycznej, starał się jednak w tle powieści wiernie przedstawić ówczesną epokę. Akcja rozgrywa się w latach dziewięćdziesiątych osiemnastego stulecia, kiedy Hiszpania pogrążona była w feudalnych ciemnościach, kiedy bezwzględna władza inkwizycji złowrogo ciążyła jeszcze nad życiem oraz wolnością ludzi, a przesąd i ciemnota święciły nadal triumfy. Węzłem akcji jest zasadniczy przełom w psychice i w sztuce artysty, jaki nastąpił w tym czasie. Goya przechodzi okres rozwoju artystycznego i ideologicznego od postawy człowieka dążącego do kariery, pragnącego zyskać znaczenie w wielkim świecie, w najwyższych sferach społecznych, u magnatów i dworu — do postawy krytyka, przenikliwego obserwatora i szydercy, walczącego o idee sprawiedliwości społecznej opartej o racjonalne przesłanki. Feucht-wanger uwzględnił nowe stosunkowo badania, które wydobyły na jaw silny wpływ przedstawicieli Oświecenia hiszpańskiego na światopogląd artysty". Z Posłowia
|