Opis: PZWL 1958, str.320, stan db+ (przykurzona) PRZEDMOWA Niniejszy podręcznik został opracowany w oparciu o program nauczania chemii analitycznej ilościowej na wydziałach farmaceutycznych akademii medycznych. Chemia analityczna ilościowa z jednej strony zaznajamia studenta z metodyką analizy ilościowej, której opanowanie daje podstawę do samodzielnego wykonywania analiz, z drugiej zaś stanowi kolejne ogniwo w nauczaniu chemii i wdraża przyszłego farmaceutę w chemiczny sposób myślenia, tak niezbędny w jego zawodzie. Mając oba te aspekty na względzie, starano się w ujęciu tematu nie poprzestawać na suchym podawaniu faktów czy gotowych „recept1'' analitycznych, lecz w miarę możności podawano ich wytłumaczenie. Wobec stosunkowo bardzo niewielkiej ilości czasu przeznaczonego w programie studiów na zajęcia z chemii analitycznej ilościowej ograniczono rozmiar podręcznika do niezbędnego minimum. Obszerniej omówiono zagadnienia, z którymi student styka się na ćwiczeniach, a więc analizę wagową i miareczkową. Szczególną uwagę zwrócono przy tym na dokładne objaśnienie podstawowych czynności analitycznych, wychodząc z założenia, że jeśli student raz je sobie ze zrozumieniem przyswoi, będzie je dobrze wykonywał w późniejszej pracy zawodowej nawet po wielu latach. Przy omawianiu przykładów oznaczeń wagowych i miareczkowych stosunkowo szeroko potraktowano oznaczenia objęte programem ćwiczeń studenckich. Ma to na celu nie tylko szczegółowe uzasadnienie metody oznaczania danego składnika, lecz również, i to przede wszystkim, pokazanie na konkretnych przykładach sposobu podejścia przy rozwiązywaniu zagadnień analitycznych. Metody analizy klasycznej, zwłaszcza wagowe, wypierane są obecnie coraz bardziej przez metody fizyko-chemiczne, instrumentalne, jako znacznie szybsze i wygodniejsze. Jednakże oznaczenia wagowe odznaczają się z reguły największą dokładnością i dzięki temu są i chyba nadal będą w przyszłości stosowane jako metody porównawcze. Z tych powodów, a również ze względu na swe walory dydaktyczne, klasyczna analiza długo jeszcze pozostanie podstawą kształcenia początkujących analityków. Niemniej kurs nauczania analizy ilościowej musi uwzględniać również — choćby w wąskim zakresie — najważniejsze metody fizyko-chemiczne. Biorąc pod uwagę realne możliwości chłonne studenta omówiono te metody pobieżnie, ograniczając się do przedstawienia ich cech najistotniejszych. Opanowanie techniki metod fizykochemicznych wymaga w wielu przypadkach szczegółowego zaznajomienia się z piśmiennictwem specjalistycznym. W celu zapoznania studenta ze sposobem stosowania poszczególnych metod analitycznych w praktyce, przy analizie ciała złożonego, omówiono pokrótce typową analizę krzemianu. Jeden z rozdziałów poświęcono na przypomnienie najważniejszych wiadomości z dziedziny dysocjacji elektrolitycznej, niezbędnych do zrozumienia procesów wykorzystywanych w oznaczeniach ilościowych. Wprawdzie student powinien wiadomości te przyswoić sobie już na I roku studiów, jednak wobec konieczności zapoznania się z wieloma nowymi przedmiotami nauczania nie zawsze miał czas i możność należytego ich opanowania. Autor pragnie na tym miejscu złożyć gorące podziękowanie Pani Prof. Dr Marii Szmytównie, kierownikowi Zakładu Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Akademii Medycznej w Poznaniu, za wiele życzliwych uwag, które stanowiły cenną pomoc przy opracowywaniu niniejszego podręcznika.
|