Opis: BWA , str. 32, stan bdb- (przybrudzonya lekko krawędź bloku) ISBN 83-89308-46-7 Publikacja towatzysząca wystawie, nakład 500 egz Parzyste, Nieparzyste to wybór prac stanowiących rozwinięcie doświadczeń wynikających z realizacji wcześniejszego cyklu Oblkzanieoblkza. Z jednej strony jest to po prostu opowieść o mojej fascynacji tworzywem i warsztatem ceramicznym, z drugiej kolejna próba odnalezienia własnego porządku nie tyle w chaosie, co nieskończoności materii. Kolekcja składa się zform przestrzennych wykonanych w ciągu trzech ostatnich lat z różnorodnych mas szamotowych wzbogaconych porcelaną i kamionką. Część z nich powstała w tradycyjnym piecu tongkama opalanym drewnem, co pozwoliło na uzyskanie specyficznych efektów kolorystycznych oraz fakturalnych. Inne noszą ślady ognia dzięki wypałowi w piecach trocinowych oraz raku. Pozostałe poddano działaniu wysokich temperatur w piecach elektrycznych, często w atmosferze redukcyjnej, z użyciem szkliw barwnych i strukturalnych. Poszczególne elementy komponowane są w pary, grupy, rzadziej występują pojedynczo. Ważne jest ich powinowactwo, wzajemne oddziaływanie. Odniesienia do natury równoważą się z inspiracjami zaczerpniętymi z rzeczywistości industrialnej. Właściwości masy, jej strukturę, metodę kształtowania, sposób uzyskiwania barwy, jak też i sam wypał, uważam za równie istotne. Chciałbym, aby się wzajemnie dopełniały, pozwalały zachować konsekwentne relacje między bryłą, a jej powierzchnią. Powodem aktywności zawsze pozostaje glina, materiał, który zachęca do odkrywania wciąż nowych możliwości, urozmaicania rozwiązań i zastosowań, do przekraczania przypisywanych mu barier. Już samo jej istnienie prowokuje do pozostawienia śladu, popycha do eksperymentu, zapewnia poczucie kreacji. Urodzony w 1961 r. Ukończył studia na Wydziale Ceramiki i Szkta Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, uzyskując w 1987 r. dyplom w pracowni prof. K. Cybińskiej. W 1996 r. w wyniku przewodu kwalifikacyjnego I stopnia uzyskał stanowisko adiunkta, w 2004 r. został doktorem habilitowanym, a od 2005 jest profesorem nadzwyczajnym wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kierownik Katedry Ceramiki w latach 2002 - 2005 i ponownie od 2008 r. W 2009 powołany do składu Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Organizator wielu akcji wypału obiektów ceramicznych w piecach polowych: węgierskim, raku i trocinowym. Uczestniczył w plenerach i sympozjach w: Bolesławcu (1991, 1993, 1994, 1999, 2000), Kamieńcu Ząbkowickim (1996), Lubinie (2001), Luboradowie (2007, 2008), Orońsku (2008), Starym Gronowie (1990), Tułowicach (1987, 1988, 1989, 1990), Wałbrzychu (1992' 2006) a także w Clindow (1995) i Willebadessen (1992) w Niemczech, Kalinovie (2003) na Słowacji oraz Kohila (2006) w Estonii. Brat udział w ponad stu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat m.in. Nagrody ZO ZPAP Dzieło Roku za najlepszą wystawę indywidualną na Dolnym Śląsku w 2000 r. W 2008 r. otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Koszt wysyłki 4 zł.
|