Opis: Arkady, 1989, stron 42 + ok 80 reprodukcji, stan bdb- (lekko przykurzona) ISBN 83-213-3329-x Jean-Auguste-Dominique Ingres (1780-1867) był urodzonym rysownikiem, a wynikało to zarówno z jego predyspozycji artystycznych, jak i dążeń całego życia. Jako zdecydowany klasycysta, czciciel Rafaela, wyznawca idealnego piękna oraz doskonałości w sztuce i jednocześnie wrażliwy obserwator świata, nadał rysunkowi w swym dziele rangę podstawowego środka wyrazu. Rysunek stanowił dla niego nawet wartość etyczną, decydującą o „rzetelności sztuki" - jak miał się wyrazić w rozmowie z Delacroix. Ingres należał do pokolenia malarzy, których życie i twórczość rozwijały się w obliczu klasycyzmu i romantyzmu. Podzielał podziw swego nauczyciela Davida dla antyku oraz dążenie do racjonalnego porządku i harmonii w sztuce, jednak idealnych form szukał - zgodnie z nowym trendem artystycznym - w naturze. W jego rysunkowej spuściźnie znaleźć można tysiące studiów wstępnych do kompozycji figuralnych, których tematy czerpał z greckiej mitologii, a później również z francuskiej historii. Precyzyjną i pełną gracji linią odnajdywał najlepsze pozy, gesty, wyraz twarzy, układ rąk i nóg. Szkice jego zadziwiają wirtuozerią wykonania, naturalnością i szczerością uczuć. O wyjątkowych umiejętnościach rysowniczych artysty świadczą portrety, pomyślane jako odrębne dzieła. Najprostszymi środkami osiągał w nich zadziwiające efekty, kilkoma pewnie kreślonymi liniami tworzył kontur i formy, umieszczał je w przestrzeni. Każdy z tych mistrzowskich portretów, czasem bezlitośnie realistycznych, poza fizycznym podobieństwem ukazuje również osobowość modela. Ingres utrwalił wizerunki swej rodziny, przyjaciół i znajomych. Wśród nich znalazły się także osobistości epoki, takie jak: Cherubini, Paganini, Gounod czy Liszt. Portrety Ingres'a tworzą galerię ówczesnego społeczeństwa francuskiego. Spadkobiercami jego spuścizny artystycznej było wielu twórców sztuki nowoczesnej - Degas, Renoir, Cezanne, Matisse, Picasso i Leger.
|