Opis: PIW 1987, str. 208, stan db+/bdb- (przykurzona lekko okładka) ISBN 83-056-01300-x Tajemnica ludzkiego „ja", nie dająca się empirycznie ująć, polega na tym, że jest. ono jednością tego, co najbardziej intymne, i tego, co najbardziej ogólne w osobowości. Każdy człowiek — to jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny świat, którego nie da się wyrazić w żadnym systemie pojęć. Ten niepowtarzalny świat wewnętrzny zawiera wartości ogólnoludzkie; zyskuje realność jedynie w działalności twórczej. Uświadomienie sobie tego faktu — to odkrycie „ja". Człowiek „odkrywa" swoje „ja" nie po to, by się w nim ukryć, lecz po to, by oddać siebie ludziom. Wierność sobie nie ma nic wspólnego z egoizmem, a wartość człowieka nie zależy od tego, czy żyje on zgodnie ze swoimi przekonaniami, tylko od tego, jakie to są przekonania. SPIS RZECZY Wstęp — Larysa Siniugina Przedmowa I. „Ja" jako problem naukowy 1. Co to znaczy , ja jestem"? 2. Problem ,ja" w psychologii 3. Od samooceny — do obrazu ,ja" 4. Samoregulacja czy samookłamywanie? II. „Ja" jako zjawisko kulturowo-historyczne 1. Psychologia historyczna i paradoks indywidualności ?.. Czy starożytny Grek miał osobowość?. 3. Jednostka między wspólnotą a Bogiem 4. „Odkrycie" człowieka a świat intymny 5. Antynomie indywidualizmu a marksistowski humanizm. III. Obraz ,ja" i kształtowanie osobowości 1. Samoświadomość i wiek 2. „Ja" we własnym wyobrażeniu 3. Ego i alter 4. Społeczne samookreślenie 5. Moralne „ja" i pozycja życiowa IV. Kategoria Ja" w psychologii 1. Pojęcie i problem 2. Przyrodnicze i społeczne przesłanki „ja" 3. Struktura i funkcje refleksyjnego „ja" Osiągnięcia i nie rozwiązane problemy Bibliografia
|