Opis: Ossolineum 1974, stan db (podniszczona lekko okładka, wnętrze w bdb stanie, zakurzona), str 84+ ilustracje ISBN Katedra od swych początków była zwierciadłem, w którym odbijały się kierunki sztuki sakralnej, tak jak ratusz ł arsenał były wyrazem architektury mieszczańskiej. Stqd również rozprzestrzeniał się wpływ Wrocławia, jego architektury, rzeźby i malarstwa. W katedrze wrocławskiej zwraca uwa gę nawarstwienie elementów narastajq-cych w każdym stuleciu. Widać w nich zmienne koleje: okresy wielkich zamierzeń, rezygnacji i klęsk żywiołowych. Katedra wrocławska jest dziełem złożonym z kilku rozdziałów i tym przypomina katedrę wawelskg. Zniszczenie katedry wrocławskiej w poniedziałek wielkanocny 1945 roku stworzyło szereg problemów, na które nie było odpowiedzi w dotychczasowej praktyce konserwatorskiej. Odbudowa katedry wrocławskiej w latach 1946—1952 była terenem doświadczalnym, gdzie tworzył się wrocławski kierunek polskiej szkoły konserwatorskiej i kształciły pierwsze roczniki młodych architektów konserwatorów. Koncepcja odbudowy stała się realna, gdy do pracy weszli murarze — artyści z Opolszczyzny. Ci sezonowi rzemieślnicy budowlani, od wielu lat jeżdżący na roboty po Europie środkowej, nabrali wielkiego doświadczenia i umieli je zrealizować. Równolegle z nimi pracowali wytrawni kamieniarze z Małopolski. Znaleźli się także dwaj rzeźbiarze rodem znad jeziora Como w Lombardii — bracia Comolli. Projektantem i kierownikiem robót w katedrze był krakowski architekt Marcin Bukowski. W latach odbudowy katedry wykładowca Politechniki Wrocławskiej, od r. 1965 kierownik Katedry Historii Architektury Politechniki Śląskiej. Słowo wstępne Kamienna katedra z XII wieku Prezbiterium z prostokątnym obejściem XIV-wieczna bazylika Wiek XV Epizod renesansowy Przepych budowli kontrreformacji Od Fryderyka II do III Rzeszy Zniszczenie katedry i wysp odrzańskich wiosną 1945 r. Studia — projekty — odbudowa Wystrój wewnętrzny Spis ilustracji
|