Opis: WL 1988, wyd I, str. 128, stan db/db- (podniszczona lekko okładka, zaczątki rozklejania się bez luźnych kart, blok spójny) ISBN 83-08-01922-6 Agnieszka Osiecka należy do lego pokolenia autorów, które startowało na lali Października, a ścisłe; w aurze kabaretów i scenek studenckich. Gdański „Bim-Bom", krakowska ..Piwnica Pod Baranami", a przede wszystkim warszawski „STS" to miejsca, gdzie . już w połowie lat pięćdziesiątych można było usłyszeć jej teksty. We wspomnieniowych „Szpetnych czterdziestoletnich"' i w na pol autobiograficznej powieści „Zabiłam ptaka w locie" autorka wskazuje na inny rodowód literacki biorący się z tradycji rodzinnej. Jej ojciec, Wiktor Osiecki, lwowski muzyk, narzucił córce spojrzenie obieżyświata, outsidera. „Biała bluzka" niewiele zawdzięcza obu tym rodowodom. Opowiada o dziewczynie, której młodość przypada na początek lat osiemdziesiątych. Czy Elżbieta, bohaterka „Białej bluzki", jest normalna? Trudno dać jednoznaczną odpowiedź, trudno dziś bowiem wytyczyć granice normalności. Na pewno jest „uszkodzona" przez dwie straszliwe plagi naszych czasów: zbyt obojętną matkę i zbyt natarczywą historię. Kie wyposażona w mechanizmy obronne, zbyt mało czujna, nie dość kochana, jest za słaba na świat, ale chwilami stawia temu światu wściekły opór. Sama nie wie, czy na wodach życia jest paprochem, czy „sterem, żeglarzem, okrętem.
|