Opis: Arkana 1993, 164 str. , stan bdb- (podniszczona lekko okładka) ISBN 83-83-89243-94-6 Wiesław Paweł Szymański (ur. 1932) - historyk literatury, krytyk literacki, powieściopisarz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Ataki na Uroki dworu Wiesława Pawła Szymańskiego uczyniły z tej książki jedno z najbardziej dyskutowanych, a więc ważnych osiągnięć krytyki literackiej ostatnich lat (...). Żadnemu pisarzowi nie udało się obudzić tak gwałtownych emocji i polemik. Sporo Uroki dworu nie jest przy tym sporem o fakty (kolaboracja wybitnych pisarzy z władzami PRL-u nie budzi chyba wątpliwości u nikogo), ale o ich znaczenie moralne i o nasze prawo oceniania tych faktów w jednoznacznych etycznie kategoriach. Jest to więc już spornie tylko o charakterze środowiskowo-towarzyskiego skandalu ani nawet historyczny, ale -ideologiczny. Spór o moralne znaczenie przeszłości, o nasz stosunek do literatury, a nawet do kultury. (...) Znaczenie książki Szymańskiego polega m.in. na tym, że przypomina ona 0 grzechu zapominania, który stal się udziałem polskiej literatury po 1945. Grzechu niewiedzy o tym, co stanowiło o jej tożsamości. Krytykowano Uroki dworu, że są książką pozbawiającą polską inteligencję tożsamości. Myślę, że jest odwrotnie. Że chodzi tu raczej o odbudowę tej tożsamości, o powrót do wartości, które ją stanowiły, a więc o powtórne zakorzenienie. Jakże słabo rozumie Jastrun tragizm lekcji katyńskiej w tym kontekście! I wynikający z niej mniej lub bardziej wyraźnie dylemat powojennej inteligencji polskiej, który Szymański zawęża do antynomii dworu i samotności. Myślę jednak, że nie chodzi tu o samotność Zagajewskiego, ale o samotność Norwida, Brzozowskiego, Trzebińskiego... (...) W III RP weszliśmy z bagażem fałszywych idei i autorytetów, słabej i łatwej literatury. Baliśmy się sobie to powiedzieć, baliśmy się rzetelnie spojrzeć w przeszłość i przyszłość. Dyskusja wokół Urokówdworu przypomina jak bolesne musi być takie spojrzenie. Przypomina też, że spór, który dzieli naszą kulturę, jest sporem między pamięcią a zapomnieniem, między tymi, którzy chcieliby komplikować i tymi, którzy chcieliby podporządkować i odbudować polską kulturę." Fragment recenzji Macieja Urbanowskiego Spis treści Przedmowa Uroki dworu (Maria Dąbrowska) Inwaginacja Degustacja Korzenie utopii (Julian Przyboś) Chłopska miłość (Tadeusz Nowak) Uśmiech Sartre'a („Przekrój" i...) Piosenka o porcelanie Aleja Róż Uśmiech Sartre'a Bezwonny niebyt (Literacki Nobel 1996) Wiem Antrakt Me wiem Indeks osób
|