Opis: PWN 1973 , str. 550, stan db- (podniszczona okładka - zaplamienia ISBN Książka M. A. Harrisona jest pozycją wyróżniającą się spośród innych tego typu pozycji przede wszystkim abstrakcyjnym ujęciem zagadnień występujących, w teorii sieci przełączających i teorii automatów. Autor nie ograniczył się jedynie do podania konkretnych algorytmów wykorzystywanych w analizie i syntezie kombinacyjnych układów przełączających i układów sekwencyjnych, ale wyprowadził je i uzasadnił na podstawie formalnego opisu tych układów. Badanie własności abstrakcyjnych pozwoliło uniezależnić otrzymane wyniki od konkretnych realizacji układowych, dzięki czemu prezentowany materiał nie deaktualizuje się mimo szybko zmieniających się technik i technologii realizacji kombinacyjnych układów przełączających i układów sekwencyjnych. Zakres tematyczny książki dzieli się wyraźnie na dwie części. Część pierwsza jest poświęcona teorii układów bez pamięci, nazywanych też kombinacyjnymi układami przełączającymi. W części tej została między innymi wprowadzona formalna definicja algebry Boole'a oraz omówione krótko jej zastosowania do analizy i syntezy kombinacyjnych układów przełączających (rozdziały 2 i 3). Zostały również przedstawione niektóre metody minimalizacji funkcji boolow-skich (rozdział 4). Znacznie szerzej zostały rozważone zagadnienia bardziej specjalistyczne, a mianowicie zagadnienia związane z podziałem zbioru funkcji przełączających na klasy równoważności z punktu widzenia różnego rodzaju kryteriów podziału (rozdział 5), zagadnienie wyboru klas równoważności funkcji przełączających szczególnie korzystnych ze względu na realizację układową tych funkcji (rozdział 6), a także ogólne problemy syntezy układów wraz z dyskusją zdefiniowanej przez autora złożoności funkcji przełączających (rozdział 7). Część pierwszą zamyka rozdział 8, poświęcony omówieniu niektórych zagadnień związanych z projektowaniem niezawodnych układów z zawodnych elementów. Część druga, obejmująca rozdziały 9-14, dotyczy teorii układów z pamięcią, zwanych inaczej układami sekwencyjnymi, automatami lub maszynami sekwencyjnymi. Zostały w niej omówione kolejno maszyny sekwencyjne bez wyjścia (rozdział 9), maszyny sekwencyjne z wyjściem (rozdział 10), systemy przejść, będące szczególnym typem automatu (rozdział 12) oraz maszyny probabilistyczne (rozdział 14). Został ponadto podany algorytm minimalizacji liczby stanów maszyn sekwencyjnych (rozdział 11) oraz algorytmy syntezy i analizy maszyn sekwencyjnych (rozdział 12). Fragmentarycznie została omówiona teoria zdarzeń i wyrażeń regularnych oraz zagadnienie kodowania stanów automatu. W rozdziale 14 przedyskutowane są niektóre aspekty układowej realizacji automatów. Książka jest ponadto uzupełniona krótkim wprowadzeniem do zagadnień lingwistyki matematycznej (rozdział 15). Zarówno dobór treści, jak i ujęcie tematyki poszczególnych rozdziałów nadaje książce charakter publikacji o dużych walorach dydaktycznych. Dydaktyczną wartość książki podnoszą liczne i niebanalnie dobrane zadania. Tematyka poruszana w zadaniach wzbogaca w sposób istotny zasadniczą treść książki. Przy tłumaczeniu uważaliśmy za celowe zachowanie oryginalnych oznaczeń. Wyjątkiem jest zamiana nawiasów okrągłych na kątowe w przypadkach, gdy oznaczają one zbiory uporządkowane. Zamiana ta została podyktowana dążeniem do zwiększenia czytelności dosyć złożonych zapisów formalnych. Zmienione zostały także symbole kwantyfikatorów na symbole częściej stosowane w literaturze krajowej.
|