Opis: PIW 1987 , str. 390, stan db+ (podniszczona lekko okładka) ISBN 83-06-00805-7 Antologia literatury polskiego średniowiecza Toć jest dziwne a nowe stanowi obszerny wybór dorobku piśmienniczego pierwszych wieków Polski chrześcijańskiej, przynależnej już do kulturalnej wspólnoty europejskiej. Specyfika epoki nakazała uwzględnić w tym wyborze dwie właściwie literatury: łacińską (średniowieczną i prehuma-nistyczną) oraz rodzącą się właśnie wtedy polską literaturę narodową. Ta pierwsza reprezentowana jest wieloma nowymi przekładami, w niejednym wypadku penetrującymi obszary, które pozostawały dotychczas poza kręgiem zainteresowań tłumaczy. Materia antologii jest też niezwykle zróżnicowana rodzajowo i gatunkowo. Wybór objął prozę, poezję, pierwociny twórczości dramatycznej - u-twory składane przez autorów (którzy zresztą w większości pozostają dla nas anonimowi) o bardzo nierównej znajomości rzemiosła literackiego. Bariera kulturowo-językowa sprawiła, że intencją doboru tekstów było przede wszystkim przybliżenie dzisiejszemu czytelnikowi umysłowości ich twórców i ówczesnych odbiorców, stąd nie zawsze decydujące znaczenie kryteriów ściśle estetycznych czy historycznoliterackich. Stąd też problemowy układ materiału, będący próbą uporządkowania go według potrzeb odbiorców, które twórczość owa zaspokajała - choć zasadniczy szkielet antologii zarysowuje też wyraźną linię chronologiczną, prowadzącą od tekstów tkwiących głęboko w ideologii i poetyce średniowiecznej (nawet jeżeli później zanotowanych) po dokonania literackie wywodzące się z ducha nowej już epoki, epoki renesansu. Tytuł-motto antologii, nawiązujący do niezwykłości w oczach współczesnych |{,dziwne" znaczy tutaj: niecodzienne, niezwykłe) nowych ńa polskim gruncie zjawisk kulturowych, w tym powstawania literatury i jej ewolucji, również dziesiej-szemu odbiorcy obiecuje „dziwne a nowe" doświadczenie czytelnicze.
|