Opis: Sztuka 1957, str. 74 + ilustracje, stan bdb- „Sztuka Jana van Eycka, tworzącego swe dzieła w okresie przełomowym na początku czasów nowożytnych, stanowi przejście między dwoma obcymi sobie światopoglądami, między średniowieczem i czasami nowymi. Dzieło jego wyraża koncepcje, twórczości artystycznej, wiążącej ideę św. Bonawentury ze znaną definicją Zoli. Dla Bonawentury obraz miał pouczać, wzniecać pobożne uczucia, przywodzić na myśl prawdy wiary, dla Zoli .zaś miał być jedynie „wycinkiem natury oglądanym poprzez temperament artysty". A więc w obrazach van Eycka ujawnia się nie tylko zapowiedź urzeczywistnienia tej części definicji Zoli, która jest wyznaniem wiary naturalizmu XIX wieku, ale także jej drugiej części — koncepcji obrazu jako środka do wyrażenia indywidualności twórczej. Van Eyck — pierwszy na północy Europy nowożytny artysta — tworzył z pełną ^wiadomością osobistego wkładu. Pierwszy też wśród malarzy niderlandzkich sygnował i datował swe dzieła". Do najwspanialszych osiągnięć van Eycka należy „Ołtarz Gandawski", w którym artysta podejmuje nową problematykę malarską. Obok dzieł o treści religijnej zachwyt wzbudzają po dziś dzień świetne, naturalisty-czne portrety — będące w północnej Europie na przełomie XIV i XV stulecia rzadkością.
|