Opis: WL 1980, str, 124, stan db (podniszczona lekko obwoluta) W obecnej serii Wydawnictwa Literackiego nazwisko Thomasa Dekkera pojawia się już po raz trzeci. I nie jest to zwykły przypadek, ponieważ autor Cnotliwej ladacznicy i Szewskiego Święta wyróżnia się na tle całej plejady dramaturgów i pamflecis-tów epoki zarówno talentem, jak i postawą wobec pewnych przejawów ówczesnego życia i obyczaju. Postawa ta, którą nazwalibyśmy dzisiaj wybitnie humanistyczną, zaznacza się także wyraźnie w Czarownicy z Edmonton, tzn. w tych partiach sztuki, których autorstwo badacze przypisują Dekkerowi. Sztuka ta grana była w 1621 lub 1623 r. (drukiem ukazała się dopiero w 1658 r.); a chociaż pod koniec panowania Jakuba I zainteresowanie tym rodzajem dramaturgii nieco osłabło, cieszyła się jednak—jak powiada notka w pierwodruku — „szczególnym powodzeniem". Być może przyczynił się do tego sam jej tytuł przywodzący na pamięć niezwykle niegdyś popularną komedię The Meny Devil of Edmonton (Wesoły diabeł' z Edmonton), przypisywaną Shakespeare'owi, do której aluzję spotykamy już w samym prologu Czarownicy. Nie ulega jednak wątpliwości, że dzieło broniło się doskonałe również własnymi walorami, które i my dziś jeszcze potrafimy ocenić. Jest ono typowym przykładem tragedii domowej (jeśli idzie o wątek Franka i Winnifred) oraz informacyjnej, żurnalistycznej funkcji ówczesnego teatru (jeśli idzie o wątek Matki Sawyer). Nieszczęśliwa Matka Sawyer była bowiem postacią historyczną, nawet jej nazwisko zachowane w tragedii jest prawdziwe. Pochodziła z miasteczka czy też wsi — Edmonton, oskarżona o czary, została stracona 19 kwietnia 1621 r. Jak widać, autorzy Czarownicy opracowali swój temat niemal „na gorąco", a źródłem, z którego korzystali, był pamflet Henry'ego Goodcole'a; The Wondtrful Discovery of Elizabeth Sawyer, a Witch Late of Edmonton, opisujący historię i egzekucję żałosnej bohaterki. (Z Posłowia Juliusza Kydryńskiego)
|