Opis: PIW 1984, stan db, str. 432 Stanisław Jankowski urodzony w Warszawie 29 września 1911 roku, architekt-urbanista. W roku 1938 uzyskał dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Zmobilizowany jako podporucznik rezerwy we wrześniu 1939 roku do Ośrodka Artylerii w Wilnie został internowany na Litwie, skąd uciekł i dołączył do Polskich Sił Zbrojnych we Francji, a po upadku Francji w czerwcu 1940 roku do Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii. W nocy z 3 na 4 marca 1942 roku zrzucony jako cichociemny skoczek spadochronowy do Polski, pełnił do 1 sierpnia 1944 funkcje kierownika Wydziału Legalizacji i Techniki Wywiadu Armii Krajowej. W Powstaniu Warszawskim dowódca plutonu „Agaton", odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Po Powstaniu w niewoli niemieckiej, gdzie pełnił funkcje adiutanta generała Bora-Komorowskiego. Po wyzwoleniu z niewoli wraca do Anglii i zapisuje się na roczne studium urbanistyczne Uniwersytetu w Liverpoolu, uzyskując w lipcu 1946 roku dyplom Civic Design. Wraca do kraju i 15 września 1946 roku zgłasza się do pracy w Biurze Odbudowy Stolicy, którą kontynuuje w Pracowni Urbanistycznej Warszawy przekształconej w Biuro Planowania Rozwoju Warszawy do 1977 roku. Współautor Trasy W—Z i MDM oraz kolejnych opracowań Planu Perspektywicznego Rozwoju Warszawy i Warszawskiego Zespołu Miejskiego. Laureat konkursów architektonicznych i urbanistycznych. W latach 1960—61 zatrudniony z zespołem urbanistów polskich w Bagdadzie opracowuje plany rozwoju wielu miast Iraku, m. in. takich jak Mosul, Kerbala i Basra. W latach 1964—65 kierownik zespołu polskiego opracowującego plan odbudowy miasta Skopje w Jugosławii, zburzonego w 1963 roku przez trzęsienie ziemi. Odznaczony srebrnym medalem miasta Skopje. W latach 1971—72 zatrudniony w zespole polskim opracowującym plan odbudowy zburzonego przez trzęsienie ziemi miasta Chimbote w Peru. W latach 1975— —77 jako ekspert Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Genewie współpracuje przy budowie domków mieszkalnych dla ofiar bombardowań w Północnym Wietnamie. Varsavianista — członek Prezydium Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Publicysta, autor audycji radiowych i telewizyjnych, filmów i ekspozycji o problematyce warszawskiej. Odznaczony orderem Sztandaru Pracy II Klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem AK, trzykrotnie Państwową Nagrodą Artystyczną, Złotą Odznaką Odbudowy Warszawy i Zasługi dla Warszawy, laureat Nagrody m. st. Warszawy. SPIS RZECZY Wstęp — Eugeniusz Duraczyński Od autora — do Czytelników drugiego wydania Od autora I Z Warszawy do Warszawy 1. Mój Wrzesień 2. Litwa, ojczyzna nie moja 3. Z Kowna do Paryża 4. Dróle de guerre — Dziwna wojna 5. Bressuire 6. Katastrofa Francji 7. Uczę się Anglii 1940 roku 8. 1 Dywizjon Artylerii Lekkiej w Szkocji 9. Kurs Doskonalący Administracji Wojskowej 10. Cichociemni 11. Skok II. Spotkanie z Warszawą 1. Pierwszy dzień w Warszawie 2. Spotkanie 3. Początek roboty 4. Gestapo na Topolowej . 5. «Stragan» . 6. Służbowo «Mak» — dla przyjaciół «Dżul» — Bogdan Juliusz Piątkowski 1. «Mira» — Jerzy Sokołowski 8. «Czarka» — Jan Rogowski 9. Inni cichociemni Przypisy . Spis ilustracji
|
randki |
CyberCiekawostki |
darmowe aliasy |
darmowe forum |
promocje |
opinie, testy, oceny
darmowa toplsta | reklama internetowa
darmowa toplsta | reklama internetowa