Opis: CZYTELNIK • WARSZAWA 1985, str. 302, stan db+ [zakurzona] Mieczysław F. Rakowski urodził się 1 XII 1926 r. w miejscowości Kowa-lewko. W okresie okupacji hitlerowskiej był robotnikiem w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Poznaniu. Po wojnie, oficer Ludowego Wojska Polskiego, później pracownik KC PZPR. W 1955 r. ukończył Instytut Nauk Społecznych w Warszawie, a w 1956 r. uzyskał tytuł doktora nauk historycznych. W 1. 1958-1982 redaktor naczelny tygodnika „Polityka". Od lutego 1981 r. wiceprezes Rady Ministrów, przewodniczący trzech Komitetów Rady Ministrów: Społeczno-Politycznego, d/s Związków Zawodowych oraz d/s Młodzieży. W 1. 1964-75 zastępca członka KC, od 1975 r. członek KC PZPR. Od 1972 r. poseł na Sejm PRL. Laureat Nagrody Państwowej II stopnia. Opublikował m.in.: „SPD w okresie powojennym 1949-1954" (1960), „Ameryka wielopiętrowa" (1964), „Dyskusje, propozycje, decyzje" (1965), „Tematy dnia" (1967), „Klimaty w RFN" (1971), „Dymisja kanclerza" (1975), „Polska polityka zagraniczna" (1975), „Przesilenie grudniowe" (1981), „Rzeczpospolita na progu lat osiemdziesiątych" (1981), „Partnerstwo" (1982), „Trudny dialog" (1983). „Czasy nadziei i rozczarowań" — jak pisze we wstępie autor — to opowieść obejmująca-okres, od lutego 1981 r. do rozpoczęcia obrad IX Nadzwyczajnego Zjazdu-PZPRwlipcu tegoż roku. Autor z ramienia rządu był głównym negocjatorem w rozmowach z NSZZ „Solidarność".
|