Opis: PIW 1975, str. 212, stan db, Sztuka, która nie przychodzi dziś do odbiorcy, czekając nań ukryta na uboczu, i która nie potrafi zorganizować wokół siebie masowego obrzędu, staje się sztuką samotną. We współczesnej twórczości artystycznej zdają się dominować dwie nowe cechy — seryjność i przemijalność. Masowość, doraźność i użyteczność dzieła sztuki w miejsce jego unikalności i wiecznotrwałości zdaje się być w coraz większym stopniu ideałem współczesnej kultury, ideałem kultury pop. Na przestrzeni ostatnich lat trzydziestu zanikać poczęła granica dzieląca „życie" i „sztukę", twórczość i obyczaj, rzeczywistość praktyczną i imaginacyjną. Kreowanie mitów jest w sensie kulturalnym i historycznym nieporównanie donioślejszą funkcją sztuki niż kreowanie dzieł. Dzieło bowiem, którego nie wypełnia zamknięty w nim mit, jest puste.
|