Opis: PIW 1987, str. 398, stan db Sreten Marie (ur. 1903) jest jednym z najbardziej wykształconych humanistów serbskich. Studia filozoficzne i historyczne odbywał w Monachium i Lyonie, był wykładowcą w Akademii Teatralnej, redaktorem wydawnictwa, radcą ambasady jugosłowiańskiej w Paryżu, a przez kilkanaście lat przed emeryturą profesorem literatury powszechnej na uniwersytecie w Nowym Sadzie. Większość jego książek powstała w ciągu ostatnich dwudziestu kilku lat: Ogledi (1963, Szkice), Glasnici Apokalipsę (1968, Jeźdźcy Apokalipsy), Protejska svest kritike (1972, Proteuszowa świadomość krytyki), Raskrśća (1975, Rozdroża), Proplanci eseja (1979, Polany eseju), O jeziku i jezikosloviju danas (1982, O języku i językoznawstwie dzisiaj). Eseje Maricia to efekt wieloletnich studiów i lektur; tematyka, jaka go interesuje, jest niezwykle bogata. W każdym tekście mamy do czynienia z nader rozległym obszarem refleksji humanistycznej i swobodnym ruchem myśli ponad granicami takich dziedzin, jak literatura, filozofia, lingwistyka, socjologia, teoria kultury, etnologia i antropologia. Ale Marić nie zamyka się w żadnej z tych dziedzin, zachowując ogólną perspektywę refleksji humanistycznej. Poezją, filozofią, lingwistyką zajmuje się zawsze ze względu na kontekst kulturowy, ideowy, historyczny i po prostu ludzki.
|