Opis: WM 1986, str 204+zdjęcia, stan db , podniszczona okładka, zakurzona W 1960 r. zainicjowano w Anglii nowy typ regat: oceaniczne regaty samotnych żeglarzy na trasie Plymouth—Newport (USA). W tych pierwszych regatach startowało pięciu żeglarzy, a zwycięzcą został 59-let-ni wówczas Anglik Francis Chichester. Czas jego przejścia wyniósł 40 dni. W dniu 23 maja 1964 r. na tej samej trasie startowało już piętnastu żeglarzy. Zwycięzcy — Ericowi Tabarly'emu — udało się ją przebyć w 27 dni. „Samotne zwycięstwo" to opowieść o tym napisana przez Tabarly'ego tuż po regatach. Książka ta jest jednak czymś więcej niż interesującą relacją z przebiegu rejsu. Kanwa wydarzeń stała się tłem do ukazania sylwetki mocnego, przede wszystkim w sensie duchowym, człowieka, który poprzez zwycięstwo nad sobą zajął pierwsze miejsce w nadzwyczaj trud- tlej konkurencji. Rejs wymagał od zawodników umiejętności przewidywania i trafnego wyboru drogi, wymagał siły i zręczności, precyzji w prowadzeniu i manewrowaniu jachtem, niezwykłej wytrzymałości duchowej i fizycznej. Erie Tabarly ( ur. w 1931 r. w Nantes), do regat oficer marynarki wojennej w Lorient, od dziecka jest zżyty z morzem i jachtingiem. Samodzielnie pogłębia wiedzę z dziedziny nawigacji, meteorologii, budownictwa jachtowego. Udział w regatach oceanicznych wymagał gruntownego przygotowania się oraz budowy specjalnie dostosowanego jachtu, który by sprostał trudom takiej podróży, a jednocześnie był szybki. Tabarly bierze czynny udział w projektowaniu i budowie swego „Pen Duicka II", dokładając cegiełkę do postępu w budownictwie jachtowym.
|